Canlı YayınGiriş
Reha Erus 
Amerikalılar’ın ‘Pen Pal’, ‘Kalem Dostluğu’ olarak adlandırdığı bu arkadaşlık genelde mektupla ve özellikle başka bir ülkeden bir yaşıtla yazışmaktı. Amaç genelde hem İngilizceyi geliştirmek hem de ülkelerin yaşamsal ve kültürel bilgilerini paylaşmaktı.
Tabii İngilizler’in ‘Pen Pal’ yerine ‘Pen Friend’ diye adlandırdığı bu bilgi değiş tokuşu ile yıllar sonra evlenen mektup arkadaşlarına tanık olmuştum.
Benim mektup arkadaşım Claire Cunningham adlı bir İrlandalı idi. Arkadaşlığımız yanılmıyorsam 3-4 yıl sürdü. Benim yazım kötüdür. Ama itina ile yazmaya çalışır, renkli bir sayfayı yine ‘Uçakla’ yazmayan afili bir zarfa koyup ilk gün damgalı gibi pul yapıştırırdım. Tabii ikinci veya üçüncü yazışmada zarftan mutlak vesikalık resim çıkardı.
Geçenlerde bir dostumla mektup arkadaşlığının dijitalleşme ile hayatımızdan nasıl çıktığını konuşurken onun da yazıştığı kızın adının Claire olduğunu öğrenince birden o gelen zarfı itina ile açarken duyduğum o kağıt kokusunu burnumun direğinde hissettim. Güzel ergenlik günleriydi bizimkisi.
Bir süredir üzücü haberler peş peşe geliyor ne yazık ki. Sonuncusu Danimarka’dan ulaştı. Bu İskandinav ülkesinde 2026’da devlet posta kurumu tüm şubelerini kapatma kararı aldı.
Bir çok çalışan işini kaybedecek. Daha önce de Avrupa’da dijital dünya bir çok postane şubelerini değersiz hale getirmiş ve bakanlık kararı ile kapılarına kilit vurulmuştu. Son olarak ABD’de de postaneler kargo şirketleri ile baş edemedi ve teker teker kapanmaya başladı.
Geçmişte özellikle yılbaşı ve diğer dini bayramlarda tebrik kartları hayatımızın bir parçasıydı. Kime daha çok zarf geliyor diye birbirimizle yarışırdık .
Önceki gün e-Devlet kapısına yeni şifre almak için Üsküdar Postanesi’ne gittim ki numaratöre bile gerek yoktu ve mekan bomboştu, birden hüzünlendim. Aslında dijital çağda önce mektup arkadaşlığı sonrada postane şubeleri tarih olmaya mahkum edilmişti.
Amerikalılar’ın ‘Pen Pal’, ‘Kalem Dostluğu’ olarak adlandırdığı bu arkadaşlık genelde mektupla ve özellikle başka bir ülkeden bir yaşıtla yazışmaktı. Amaç genelde hem İngilizceyi geliştirmek hem de ülkelerin yaşamsal ve kültürel bilgilerini paylaşmaktı.
Tabii İngilizler’in ‘Pen Pal’ yerine ‘Pen Friend’ diye adlandırdığı bu bilgi değiş tokuşu ile yıllar sonra evlenen mektup arkadaşlarına tanık olmuştum.
Benim mektup arkadaşım Claire Cunningham adlı bir İrlandalı idi. Arkadaşlığımız yanılmıyorsam 3-4 yıl sürdü. Benim yazım kötüdür. Ama itina ile yazmaya çalışır, renkli bir sayfayı yine ‘Uçakla’ yazmayan afili bir zarfa koyup ilk gün damgalı gibi pul yapıştırırdım. Tabii ikinci veya üçüncü yazışmada zarftan mutlak vesikalık resim çıkardı.
Geçenlerde bir dostumla mektup arkadaşlığının dijitalleşme ile hayatımızdan nasıl çıktığını konuşurken onun da yazıştığı kızın adının Claire olduğunu öğrenince birden o gelen zarfı itina ile açarken duyduğum o kağıt kokusunu burnumun direğinde hissettim. Güzel ergenlik günleriydi bizimkisi.
Bir süredir üzücü haberler peş peşe geliyor ne yazık ki. Sonuncusu Danimarka’dan ulaştı. Bu İskandinav ülkesinde 2026’da devlet posta kurumu tüm şubelerini kapatma kararı aldı.
Bir çok çalışan işini kaybedecek. Daha önce de Avrupa’da dijital dünya bir çok postane şubelerini değersiz hale getirmiş ve bakanlık kararı ile kapılarına kilit vurulmuştu. Son olarak ABD’de de postaneler kargo şirketleri ile baş edemedi ve teker teker kapanmaya başladı.
Geçmişte özellikle yılbaşı ve diğer dini bayramlarda tebrik kartları hayatımızın bir parçasıydı. Kime daha çok zarf geliyor diye birbirimizle yarışırdık .
Önceki gün e-Devlet kapısına yeni şifre almak için Üsküdar Postanesi’ne gittim ki numaratöre bile gerek yoktu ve mekan bomboştu, birden hüzünlendim. Aslında dijital çağda önce mektup arkadaşlığı sonrada postane şubeleri tarih olmaya mahkum edilmişti.
SON DAKİKA
