Divan Nedir, TDK Sözlük Anlamı Ne Demek? Osmanlı'da Divan Nereye Denir?

Arka kısmı olmadığı için genellikle duvara bitişik bir şekilde kullanılan mobilyalara divan denir. Günümüzde divan yerine daha çok çek-yat adı verilen mobilyalar tercih edilmektedir. Farsça kökenli bir sözcük olan divan, Osmanlı döneminde terim anlamında kullanılmıştır.�

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Divan Nedir? 

Üzerinde işlemeli minder ve yastıkların olduğu sedirlere divan denir. Diğer koltuklardan farklı olarak divanlarda kolluk yoktur. 

Divan sözcüğü birçok deyimde de geçer. Halk arasında yaygın olarak kullanılan "el pençe divan durmak" birinin otoritesi karşısında her şeyi yapmaya hazır olmak anlamına gelir. Divan-ı ilahi terimi ise kıyamet ve mahşer günü anlamına gelir. 

Divan TDK Sözlük Anlamı Ne Demek?

Divan kelimesinin sözlük anlamı sedir ve kanepedir. 13. yüzyılın başında ortaya çıkan edebiyat türüne de divan denir. Bu dönemde yaşayan şairlerin şiirlerini ''divan'' adlı kitaplarda topladığı için bu şekilde isimlendirilmiştir. 

Divan edebiyatında, halk edebiyatından farklı olarak aruz vezni kullanılır. Arapça ve Farsça kelimelerin yoğun bir şekilde kullanıldığı divan şiirinde ilahi aşk, galu-bela, nefs, bekabillah gibi tasavvufi terimlere sıklıkla yer verilir. Bu edebiyata halk arasında Saray Edebiyatı da denir. 

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Divan edebiyatında en çok kullanılan nazım biçimleri, gazel, tahmis, hiciv, naat, mersiye ve kasidedir. Tanzimat Fermanının ilan edilmesinden sonra bu edebiyat eski gücünü yitirmiştir. 

En bilinen Divan şairlerinden bazıları şunlardır: Fuzuli, Bağdatlı Ruhi, Necati Bey, Karamanlı Ayni, Enderunlu Vasıf, Şeyhülislam Yahya Efendi, Naili, Rami, Neyli

Osmanlı'da Divan Nereye Denir?

Osmanlı'da ülkeyi ve milleti yakından ilgilendiren konuların görüşüldüğü meclislere divan denirdi. Halkın şikayetlerinin dinlendiği meclisler ise Divan-ı Humayun olarak adlandırılırdı. 

Anadolu'da ilk divanlar, Selçuklu döneminde kurulmuştur. Mali işlerin görüşülüp karara bağlandığı yerlere divan-ı istifa denirdi. Orduyla ilgili kararların alındığı meclisler ise Divan-ı İşraf olarak adlandırılırdı.