Canlı Yayın
Alper Tüydeş
Yavrularını kurumuş ağaçların kovuklarında büyütürler. Sadece sincaplar mı? Baykuşlar, Baştankara gibi ötücü türler, karabatak gibi pek çok su kuşu da yuvalarını bu ağaçların deliklerine veya üzerlerine kondururlar.
Sıvacı kuşları da kuru ağaçlardaki oyukları tercih eden bir başka kuş türüdür. Ayrıca bu kuşlar kışın zorda kaldıklarında kullanmak için buldukları tohumları ölü ağaçların çatlaklarına da saklarlar. Böyle bu ağaçları kiler olarak da kullanmış olurlar.
Ağaçkakanların da besin bulmak için önceliği ormanlardaki kurumuş ağaçlardır. Çünkü içi çürüdükçe daha çok kurt yapar ve bu kurtçuklar ağaçkakanlar için önemli bir besindir. Ayrıca özellikle seçtikleri bu ağaçlara açtıkları deliklerde yavrularını da dünyaya getirirler.
Ağaçkakanların kurumuş ağaçlardaki bu delme faaliyeti orman içerisinde tohumla beslenen pek çok kuş türüne de fayda sağlıyor. Çünkü onlar da ağaçkakanların oydukları delikleri besin saklamak için kullanıyorlar. Hatta bazıları direkt yuvalarını bu deliklere bile yapıyor.
Sadece kuşlar değil elbette. Biraz daha yakından bakınca kabuğu soyulmuş bir gövdenin üstünde Ağaç kurtlarının açtığı izler yerini karıncalar bırakmış. Aslında pek çok karınca türü de kuru ağaçlarda kolonilerini kurup bu ölü bedeni koca bir şehre dönüştürüyor.
Karıncıların yanı sıra sayısız türde böcek de bu kuru ağaçların içinde, kabuğunda veya dallarının altında yaşam buluyorlar. Örümcekler mesela bu ağaçların çatlaklarına gizlenip ağlarınıda kuru dalların arasına yapmaya bayılırlar.
Tabi böcek çeşitliliği kuru ağaçlarda daha fazla olunca bu kez göç dönemlerinde ötücü kuşlar bu ağaçları besin bulmak için fastfood olarak kullanıyor.
Yaşamları doğrudan bu ağaçlara bağlı bir başka tür Tırmaşıkkuşları. Gün boyu özellikle kuru ağaçların üzerinde bir yukarı bir aşağı gezinerek çatlaklarındaki küçük haşereleri yakalar. Ayrıca bu minik kuşlar yuvalarını da kurumuş ağaçlarda oluşan çatlaklara yaparlar.
Pek çok yırtıcı kuş da tünemek için kurumuş ağaçların yüksek dallarını seçerler. Etrafı daha rahat gösterdiği için avlarının menzillerine girmesini bekleyip zamanı geldiğinde direkt üstlerine uçarlar. Balık Kartalı gibi bazı yırtıcı türler ise yakaladıkları avlarını bu kuru dalların üstünde yemeyi tercih ederler. Daha seyrek olduğu için yemek sırasında rahat hareket etmelerinin yanında etraftaki tehlikeleri de önceden görüp tedbir alabilmelerine imkân sağlıyor.
Peki kuruyan ağaç bir süre sonra yavaş yavaş kırılıp yere düşmeye başlayınca ne oluyor? Aslında aralıksız orman için her zerresini faydaya dönüştürmeye, ölü bedeniyle etrafına hayat vermeye devam ediyorlar.
Yere düşen dallar ve kalın gövdeler semender gibi sıcağa karşı savunmasız sürüngenleri yazın sıcaklardan korur. Nemli kalan bu dal ve kütüklerin altı böcekler ve çeşitli sürüngenler için hayati öneme sahip bir yaşam alanı oluşturur.
Kalan gövdenin bazı kısımlarından mantar türleri de nasibini alır elbette. Çeşit çeşit mantar türleri buldukları nemli yüzeylerden filizlenir ve ağaçtan yaşam almaya başlar.
Devrilen bazı kuru ağaçların parçaları kilometrelerce uzağa gidebildiğini biliyor muydunuz? Çünkü bu ağaçlardan bazıları suya düşüyor. Ve akan dere vasıtasıyla kilometrelerce uzunlukta yolculuktan sonra denize bile ulaşabiliyorlar. Ve böylece kimisi deniz kuşları içinde doğal bir tünek haline geliyor. Bazıları ise sahile vurarak göçmen kuşlar için bir yuva yığınına ve saklanma alanına dönüşüyor.
Bazı devrilen ağaç parçaları suya düştükten sonra akıntıyla sürüklendikten sonra yeniden köklenip yeşerebiliyor da. Bu şekilde ormanlardaki ağaç çeşitliliği farklı noktalara da yayılabiliyorlar.
Kuru bir ağacın üstüne dikkatli baktığınızda tüm bu yaşanmışlıkların izlerini rahatlıkla görebilirsiniz.
Peki ağaç yere yıkılınca...
Yine yaşam kaynağı olmaya devam ediyor elbette.
Çürümesi daha da hızlanır. Doğal olarak kurtlanması da. Ağaçkakanlar da her gün onu biraz daha un ufak eder ve böylece toprağa mineral olarak karışmasına vesile olurlar. Ve her bir zerresi doğaya fayda sağlayarak zamanla yok olur ormandan. Yok olduğu toprağın üstünde taşıdığı zengin mineralleri sayesinde mantarlar yeniden patlak vermeye başlar sonra.
Ve sonunda ne oluyor biliyor musunuz?
Bittiği dediğimiz yerdeki o son kalıntının içine bir meşe palamudu düşüyor. Ağacın kalıntıları içindeki mineraller o tohuma hayat oluyor. Kök salıyor. Filizlenmeye başlıyor. Ve bittiği dediğimiz yerden yeni bir hikaye tekrar başlıyor
Yavrularını kurumuş ağaçların kovuklarında büyütürler. Sadece sincaplar mı? Baykuşlar, Baştankara gibi ötücü türler, karabatak gibi pek çok su kuşu da yuvalarını bu ağaçların deliklerine veya üzerlerine kondururlar.
Sıvacı kuşları da kuru ağaçlardaki oyukları tercih eden bir başka kuş türüdür. Ayrıca bu kuşlar kışın zorda kaldıklarında kullanmak için buldukları tohumları ölü ağaçların çatlaklarına da saklarlar. Böyle bu ağaçları kiler olarak da kullanmış olurlar.
Ağaçkakanların da besin bulmak için önceliği ormanlardaki kurumuş ağaçlardır. Çünkü içi çürüdükçe daha çok kurt yapar ve bu kurtçuklar ağaçkakanlar için önemli bir besindir. Ayrıca özellikle seçtikleri bu ağaçlara açtıkları deliklerde yavrularını da dünyaya getirirler.
Ağaçkakanların kurumuş ağaçlardaki bu delme faaliyeti orman içerisinde tohumla beslenen pek çok kuş türüne de fayda sağlıyor. Çünkü onlar da ağaçkakanların oydukları delikleri besin saklamak için kullanıyorlar. Hatta bazıları direkt yuvalarını bu deliklere bile yapıyor.
Sadece kuşlar değil elbette. Biraz daha yakından bakınca kabuğu soyulmuş bir gövdenin üstünde Ağaç kurtlarının açtığı izler yerini karıncalar bırakmış. Aslında pek çok karınca türü de kuru ağaçlarda kolonilerini kurup bu ölü bedeni koca bir şehre dönüştürüyor.
Karıncıların yanı sıra sayısız türde böcek de bu kuru ağaçların içinde, kabuğunda veya dallarının altında yaşam buluyorlar. Örümcekler mesela bu ağaçların çatlaklarına gizlenip ağlarınıda kuru dalların arasına yapmaya bayılırlar.
Tabi böcek çeşitliliği kuru ağaçlarda daha fazla olunca bu kez göç dönemlerinde ötücü kuşlar bu ağaçları besin bulmak için fastfood olarak kullanıyor.
Yaşamları doğrudan bu ağaçlara bağlı bir başka tür Tırmaşıkkuşları. Gün boyu özellikle kuru ağaçların üzerinde bir yukarı bir aşağı gezinerek çatlaklarındaki küçük haşereleri yakalar. Ayrıca bu minik kuşlar yuvalarını da kurumuş ağaçlarda oluşan çatlaklara yaparlar.
Pek çok yırtıcı kuş da tünemek için kurumuş ağaçların yüksek dallarını seçerler. Etrafı daha rahat gösterdiği için avlarının menzillerine girmesini bekleyip zamanı geldiğinde direkt üstlerine uçarlar. Balık Kartalı gibi bazı yırtıcı türler ise yakaladıkları avlarını bu kuru dalların üstünde yemeyi tercih ederler. Daha seyrek olduğu için yemek sırasında rahat hareket etmelerinin yanında etraftaki tehlikeleri de önceden görüp tedbir alabilmelerine imkân sağlıyor.
Peki kuruyan ağaç bir süre sonra yavaş yavaş kırılıp yere düşmeye başlayınca ne oluyor? Aslında aralıksız orman için her zerresini faydaya dönüştürmeye, ölü bedeniyle etrafına hayat vermeye devam ediyorlar.
Yere düşen dallar ve kalın gövdeler semender gibi sıcağa karşı savunmasız sürüngenleri yazın sıcaklardan korur. Nemli kalan bu dal ve kütüklerin altı böcekler ve çeşitli sürüngenler için hayati öneme sahip bir yaşam alanı oluşturur.
Kalan gövdenin bazı kısımlarından mantar türleri de nasibini alır elbette. Çeşit çeşit mantar türleri buldukları nemli yüzeylerden filizlenir ve ağaçtan yaşam almaya başlar.
Devrilen bazı kuru ağaçların parçaları kilometrelerce uzağa gidebildiğini biliyor muydunuz? Çünkü bu ağaçlardan bazıları suya düşüyor. Ve akan dere vasıtasıyla kilometrelerce uzunlukta yolculuktan sonra denize bile ulaşabiliyorlar. Ve böylece kimisi deniz kuşları içinde doğal bir tünek haline geliyor. Bazıları ise sahile vurarak göçmen kuşlar için bir yuva yığınına ve saklanma alanına dönüşüyor.
Bazı devrilen ağaç parçaları suya düştükten sonra akıntıyla sürüklendikten sonra yeniden köklenip yeşerebiliyor da. Bu şekilde ormanlardaki ağaç çeşitliliği farklı noktalara da yayılabiliyorlar.
Kuru bir ağacın üstüne dikkatli baktığınızda tüm bu yaşanmışlıkların izlerini rahatlıkla görebilirsiniz.
Peki ağaç yere yıkılınca...
Yine yaşam kaynağı olmaya devam ediyor elbette.
Çürümesi daha da hızlanır. Doğal olarak kurtlanması da. Ağaçkakanlar da her gün onu biraz daha un ufak eder ve böylece toprağa mineral olarak karışmasına vesile olurlar. Ve her bir zerresi doğaya fayda sağlayarak zamanla yok olur ormandan. Yok olduğu toprağın üstünde taşıdığı zengin mineralleri sayesinde mantarlar yeniden patlak vermeye başlar sonra.
Ve sonunda ne oluyor biliyor musunuz?
Bittiği dediğimiz yerdeki o son kalıntının içine bir meşe palamudu düşüyor. Ağacın kalıntıları içindeki mineraller o tohuma hayat oluyor. Kök salıyor. Filizlenmeye başlıyor. Ve bittiği dediğimiz yerden yeni bir hikaye tekrar başlıyor
SON DAKİKA
