Tüm zamanların en iyisi: Muhammed Ali

Bir dönemin değil, her dönemin efsanesiydi, tek bir ülke sevilmedi, herkes tarafından alkışlandı. Sadece ringde şiir yazmakla kalmadı, insanlığın değeri bilinmeyen hazinesi ''barışı'' da savundu. Tüm zamanların en iyi boksörü Muhammed Ali yaşasaydı, dün 75 yaşına girecekti.Müslüman olmadan önceki ismi Cassius Marcellus Clay Jr. olan Muhammed Ali 17 Ocak 1942'de Kentucky Louisville'de doğdu. Babası Cassius Marcellus Clay Sr. Reklam panolarını ve ışıkları boyayarak geçimini sağlıyordu. Annesi Odessa Grady Clay ise temizlik işçiliği yapıyordu. Ali'nin büyük büyük babası ve büyük büyük babaannesi 'özgür siyahi' olarak biliniyordu. Yani hiçbir beyazın evinde kölelik yapmamışlardı. Bu Muhammed Ali'nin hayatta en çok övündüğü şeylerin başında geliyordu. Çok hareketli bir çocuktu, özgüveni oldukça yüksekti ve henüz 4 yaşındayken bile oyunlarda 'baba' rolünü üstleniyordu. 12 yaşına geldiğinde bisikleti çalındı. Bisikletini çalan her kimse onu kendi deyimiyle 'pataklamak' istiyordu ve bu yüzden boksa başladı. Boksa başladıktan sonra bir gece annesine döndü ve 'Bir gün dünya şampiyonu olacağım' dedi. Oldu da. Üstelik 22 yaşındayken. Yenilmez olan Sonny Liston'u yendi. Ama bu süreç onun için hiç kolay olmadı. Gençti, güçlü ve yakışıklıydı. Ama henüz çok tecrübesizdi ve insanlar tarafından kabul görmesi uzun zaman oldu. En çok da gazeteciler tarafından taşlandı. Çünkü hepsi için Muhammed Ali bir ilkti. Ringde karşısındakine yumruk atmaktan çok, darbe almamaya çalışıyor, rakibini yoruyor ve sonunda galip oluyordu. Bacakları öyle hızlıydı ki, onu uzaktan gören biri dans ettiğine inanabilirdi. Kendi deyimiyle, 'kelebek gibi uçuyor, arı gibi sokuyor'du. Normalde sakin, sessiz ve mütevazi olan Ali ringe çıktığında bambaşka birine dönüşüyordu. 'En iyi benim' diye haykırıyordu rakibinin gözünün içine baka baka. Bazı çevreler onun bu söylemini küstahlık olarak nitelendirse de gerçekten en iyinin Ali olduğunu görüyorlardı. O yenilmezdi. Ali spor dünyasının gördüğü en farklı insanlardan biriydi. Siyahtı. Ve bunu gururla üzerinde taşıyordu. Günü geldiğinde farklılığına bir farklılık daha kattı. Din değiştirdi. İslam'ı seçti. Amerika Müslümanlarla yeni tanışıyordu ve Ali bir basın toplantısı yaparak kendisinin de artık Müslüman olduğunu açıkladı. Ailesi dahil birçok kişinin tepkisi çekmişti bu açıklaması. Öyle ki adını değiştirdiği halde maçta onu Cassius Marcellus Clay Jr olarak anons etmeye devam etmek istediler. Şiddetle karşı çıktı. 'Size uymuyor diye, beni öldürmenize izin vermiyorum' dedi. Yaptığı seçim yüzünden ölüm tehditi alırken üstelik... 1967'den 1970'e kadar yani tam 3 yıl çok sevdiği bokstan ayrı kalmak zorunda kaldı. Çünkü o artık bir vicdani retçiydi. Bazılarına göre ise 'vatan haini.' Çünkü Vietnam Savaşına gitmeyi reddetti. Bu kararı açıkladığında ülkede resmen infial yaşandı. Toplumun küçük bir kesimi Ali'yi destekledi, çoğunluk ise onun bu kararına tepki gösterdi. Oysa Ali barıştan yanaydı. Tanımadığı Vietnamlılar ona bir şey yapmamıştı ve inandığı din ona barışı emrediyordu. Ali'nin savaşa gitmesi için çok uğraştılar. Ona cepheyi hiç görmeyeceğinin sözünü bile verdiler ama o kesinlikle kabul etmedi. 'Vietkonglular bana hiçbir zarar vermedi' dedi. Bu cümleleri ona pahalıya patlayacaktı. Dünya boksa şampiyonu unvanını ve lisansını elinden aldılar. 5 yıl hapis cezasına ve 10 bin dolar para cezasına çarptırıldı. İsteseydi savaşa gider, kendine verilen sözlerin tutulmasını ister ve tek bir kurşun sıkmadan geri dönerdi. Ama yapmadı. Bunun yerine 3 yıl sürecek sıkıntının içine girdi. Üniversitelerde paneller vererek geçinmeye başladı. Ama parasızlıktan da şikayeti yoktu. O zenginin oğlunun üniversiteye, yoksulunun oğlunun savaşa gittiği bir düzene karşıydı. Ve adaletin tecelli edeceğine de inanıyordu. Nitekim öyle de oldu. Geç olmuştu ama Vietnam Savaşının anlamsızlığı ortaya çıkmıştı. Ali, 1970 yılında ise, temyiz davasını kazanarak yeniden boksa döndü. Elinden alınan ünvanını yeniden kazanmak istiyordu ama artık bacakları ve elleri eskisi gibi değildi. Acıyan ellerini uyuşturmak için iğne vurduruyor, bacakları ne kadar uğraşsa da kelebek gibi uçmasına izin vermiyordu. Bu yüzden peş peşe kaybettiği maçlar oldu. Artık herkes onun kariyerinin bittiğine inanıyordu ama o pes etmedi. 1973 yılında dünya boks şampiyonu unvanını geri aldı. 1978'de dünya boks şampiyonluğunu 3 kez kazanan ilk boksör oldu. 81'de boksu bıraktı. Parkinson hastalığına yakalanmıştı. Muhammed Ali, boksu bıraktığı 36 yaşına kadar, boks dünyasında tüm şampiyonlar açısından tek isimdi. Muhammed Ali kariyeri boyunca, 37'si nakavt ile olmak üzere, toplam 56 maç kazandı. Parkinson olması onu hayata küstürmedi. Aksine, dünya barışı için çalışmaya devam etti. 1991 yılında Ali, Körfez Savaşı sırasında Irak'a gitti ve Amerikalı rehinelerin serbest bırakılmasını müzakere etmek amacıyla Saddam Hüseyin ile bir araya geldi. 17 Kasım 2002 tarihinde, Muhammed Ali, Barış BM Elçisi olarak Afganistan'a gitti. Ali, hayatı boyunca dövüştü. Sadece ringde değil. İkinci sınıf vatandaş olmaya karşı, yoksulluğa karşı, Amerikan devletinin tutuculuğuna ve halkın ırkçılığına karşı hep savaştı. O aslında kendisini yenmeye çalışan 'beyaz adamı' hep dövdü. Onun farkı, ringdeki rakipleri ile hayatta 'dost' olabilmeseydi aynı zamanda. Çünkü her zaman insanın ve insanlığın gücüne inandı. 3 Haziran 2016 tarihinde solunum yolu rahatsızlığı nedeniyle tedavi gördüğü hastanede yaşamını yitirdiğinde dünyaya 'tüm zamanların en iyisi'ni bıraktı. Annesi ise oğlunu vakti zamanında şu sözlerle anlatmıştı: Tanrı'nın Muhammed'i özel olarak yarattığını düşündüm ama bu bebeği taşımak için neden beni seçtiğini anlayamadım.'