Tarihteki en korkunç deneyler

İnsanlık tarihi boyunca birçok vahşi deney kayıtlara geçti. Pek çoğu bilim adına yapılan bu deneylerde işe yarayacak bilgiyi elde etmek için insanlar üzerinde acımasız yöntemler denendi. İşte kontrol dışına çıkan tarihteki en korkunç deneyler...Biyolojik silah araştırmalarının artış gösterdiği 1940'lı yıllarda yetkililer bu silahları ordu üzerinde denemeye karar verdi. Askerlerin vücuduna, kendilerine hiç bilgi verilmeden, hardal gazı spreyleri sıkıldı. Gazın içindeki diklorodietil sülfür, askerlerin derilerinde yanıklara ve şiddetli acılara sebep oldu. Askerler bununla da yetinmeyerek gaz maskelerinin sağlamlığını ölçmek için askerlere maske takarak gaz odalarına gönderdi. Sonuç daha da büyük felaketlere yol açtı. Deneyde çoğu siyahi olmak üzere binlerce kişi hayatını kaybetti. 1966 yılnda, 8 aylık olan David Reimer'ın sünnet operasyonu son derece başarısız olmuş ve penisini kaybetmesine sebep olmuştu. Psikolog John Money, Davidin cinsiyet değiştirmesini önerdi. Ebeveynleri de bu konuda hemfikir oldu, ancak Money ve ailesi, gizli bir şekilde yürütülen, cinsiyet kimliğinin doğuştan değil, çevre ile şekillendiği iddiasını kanıtlamak için hazırlanmış bir deneyin parçası olduklarını bilmiyorlardı. David, adını Brenda olarak değiştirdi, cerrahi bir operasyonla bir vajinası oldu ve hormon desteği aldı. Fakat Brenda, çocukluğu süresince standart bir erkek çocuk gibi davrandı. Reimer ailesi, Brenda 14 yaşına geldiğinde yaşadıkları sıkıntıya dayanamayıp, Brenda'ya gerçeği söylediler ve tekrar Davide dönmesi konusunda karar aldılar. Fakat deney trajik bir şekilde sonuçlandı ve David 38 yaşında intihar etti. Stanley Milgram 1963 yılında, Yahudi soykırımının neden olduğunu anlamak adına, Alman halkının soykırıma katılmasına ve buna izin vermelerinde, özel bir şeyler olduğu iddiasını kanıtlamak için bir deney hazırladı. Deneye katılan kişilere, çalışmanın insanın nasıl öğrendiğine dair bir deney olduğu söylendi. Ve deneye katılanlara, göremedikleri odada birileri olduğunu, onlara sorular soracaklarını, yanlış cevap verdikleri takdirde elektrik şoku vermelerini istediklerini söyledi ve buna uygun bir düzenek hazırladı. Şok verilen kişi bir oyuncuydu ve rol yapıyordu. Aslında verilen elektrik şoku da gerçek değildi, fakat deneye katılanlar bunu bilmiyorlardı. Peki bu deneyin ürkütücü tarafı neydi? Şoku vermeleri istenen denekler ezici bir üstünlükle deneycinin talimatlarına uydular. Daha da entresan tarafı, oyuncu konumundaki şoku alan kişinin acı bağırışları ve merhamet istemesine karşın denekler şok vermeye devam ettiler... 1971 yılında Philip Zimbardo isimli bir sosyal psikolog, insanların sosyal rollere nasıl tepki verdiğine dair bir deney düzenleme kararı aldı ve Stanford Üniversitesi'nin Psikoloji Departmanı'nın bodrum katına inşa edilen sahte bir hapishanede, gardiyanlar ve mahkumlar olarak davranmalarını sağlayacak şekilde, 2 hafta sürecek olan deneyi için 24 kişiden oluşan bir grup erkek, üniversite öğrencisini deneyinde kullandı. Deneye katılanların yarısına mahkum, yarısına gardiyan rolü verildi. Sonuçlar ise tam bir felaketti. Sıradan üniversite öğrencileri, acımasız, sadist birer gardiyana ya da giderek artan bir şekilde korkak bir mahkuma dönüştüler. Sadece altı gün sonra, Zimbardo tarafından oluşturulmuş bu sahte hapishanedeki yaşanan acımasızlıkların, gerçekliğe dönüşmesi sonucunda, deneye vaktinden önce son verildi. Nazi toplama kampı Auschwitz-Birkenau'da yaptığı acı verici ölümcül deneylerle bilinen bir Alman Nazi doktor olan Josef Mengele 2 milyon kişinin insanlık suçu işlenerek öldürülmesinden sorumlu tutulmaktadır. Deneylerinden bir tanesinin amacı, Atlantikte denize düşen bir askerin kaç saat içerisinde öleceğini ölçmek içindi. Soğuk kış gününde, buz dolu sulara zorla sokulup bekletilen insanların, donmadan önce kaç dakika yaşayabildiklerini test etti. Josef Mengele'nin en zalim deneyleri ise, kampa gelen ikiz çocuklar üzerinde oldu. Mengele, kampa gelen tüm ikizleri diğer tutsaklardan ayırmış ve üzerinde farklı deneyler yaparak kalıtımsal faktörlerin etkisini ölçtü. Ancak kullandığı metotlar inanılmaz derecede zalimdi. İkizlerin kanını, birbirine enjekte ederek tepkiyi ölçtü, çoğunda ikizlerin biri veya ikisi şiddetli ağrılar ve yüksek ateş yaşadı. Josef Mengelenin yaptığı bir diğer deney ise kampa gelen cücelerle olmuştur. Romanyalı beşi kız, yedi Yahudi cüce kardeş, İkinci Dünya Savaşı'nın en yoğun olduğu dönemde, Dr. Mengele'nin eline düştü. Rozika, Franziska, Avram, Frieda, Micki, Elisabeth ve Perla Ovitz kardeşler, doğuştan gelen cüceydiler. Japonya, 1931 yılında Mançurya'yı işgalinin ardından, bölgede su teminini sağlamak ve hastalıkların incelenmesi amacıyla bir tesis kurmuş ve adına da 731. Birim demiştir. Tesiste çalışanların haricinde başka birisinin girmesi yasak olan birimde, yıllar boyunca insanlık tarihinin belki en utanç verici deneyleri yapılmış, yüzbinlerce insan öldürülmüştür. Tesiste yaşananlar ise gerçekten izine az rastlanan cinstendi. Çinli ve az sayıda Rus esirler, bilimsel araştırmalar için denek olarak kullanılıyordu. Gerek ordu doktorları, gerek insan denekleri kaçırmak istemeyen üniversite doktorları, maruta adını verdikleri (Japonca odun kütüğü) esirleri, tesisin ortasında, basınç odalarında haşlıyor ve ölülerin iç organlarını, inceleme bahanesi ile kesip biçiyorlardı. Diğer bölümlerde ise esirler dondurularak öldürülüyor, silahla yaralanmanın etkilerini araştırmak amacıyla kurşunlanıyor, çeşitli mesafelerde yakınlarında bombalar patlatılıyor ve süngülerle canlı canlı süründürülüyorlardı. 1960lı yıllarda eşcinsellik zihinsel bir hastalık olarak görülüyordu. Aynı cinsten birbirlerine cinsel olarak çekici gelen kişilerin kendi kendilerini iyileştirmelerinin yolunu bulmak için gönüllüler aranıyordu. Deneye katılanlara, eşcinsel görüntüler ile eşleştirilmiş elektrik şoku verilerek ve enjeksiyon yoluyla mide bulantısına yol açan, tiksinme terapileri gibi deneysel terapiler yapılıyordu. Buradaki ana fikir, hasta olduğu düşünülen kişinin eşcinsellikle acıyı bir tutacağı düşüncesiydi. Yapılan bu deneyler, eşcinselliği tedavi etmekten çok, psikolojik olarak ağır hasarlar yarattı. Bir keresinde tedavi sırasında komaya giren denek ölmekten son anda kurtarıldı. Henriettaya 1951de rahim ağzı kanseri teşhisi konuldu. Teşhisin hemen ardından kanserli doku cerrahi müdahale ile çıkarıldı ve çıkarılan bölgeye radyum tüpü yerleştirildi. (1951de bu tür kanserlerin tedavisi, radyoaktif materyallerin doğrudan vücut içine konulması şeklinde gerçekleştiriliyordu.) Birkaç gün sonra, tüp çıkarıldı ve X-ışını tedavisine başlandı. Şanssızlıkların peşini bırakmadığı Henrietta, X-ışını tedavisi sırasında ciddi yanıklara maruz kaldı. Zamanın getirdiği tüm tedavi yöntemleri kullanılmasına rağmen, 1951de Henrietta hayatını kaybetti. Ama diğer yandan o daha yeni doğuyordu. Kendisinden alınan kanserli doku, ailesine haber verilmeden araştırma amacıyla kullanıldı. Doktoru Dr. George Gey, önderliğinde yapılan araştırmalar sırasında çok ilginç bir nokta fark edildi. Henriettanın kanserli hücreleri, daha önce her insan hücresinin yapması gereken bir şeyi yapmıyordu. Ölmüyordu Hücrenin gerektirdiği koşullar (besin vs.) sağlandığı sürece bu hücrelerin ölmemesi, araştırmacılar için büyük bir kapıyı açtı. Hücre örnekleri ilk 4 ay içinde, ABD üzerindeki neredeyse tüm eyaletlere ulaştırıldı. Henrietta Lacksın adına, HeLa olarak adlandırılan bu ölümsüz hücre hattı (cell line), günümüzde tüm dünya üzerindeki laboratuvarlarda bulunuyor. Öyle ki, HeLa hücreleri, hücrelerin yerçekimsiz ortamdaki davranışları incelenmek üzere, ilk uzay araştırmaları sırasında uzaya bile gönderildi. Naziler Kalıtımsal Olarak Hastalıklı Zürriyetin Engellenmesi Kanunuçıkararak bu kanun kapsamında 400.000 kişi rızası olmadan kısırlaştırır. 1 Ekim 1939 yılında, ismini Berlindeki Tiergartenstraße 4 numaradakiŞansölye (başbakan) Ofisinden alan ve Hitler tarafından yürürlüğekonulan T4 Aksiyonu doğrultusunda, ırkı ıslah etme amacıyla ötenaziprogramı yürütülür. Hartheim Ötenazi Merkezinde, resmî rakamlara göre18.000 kişinin hayatını kaybeder.Almanyanın ve Avusturyanın çeşitli hastanelerinden getirilenengelliler, akıl hastaları, tedavi edilemeyecek yaşlılar kliniklerde gazodalarında yollanır. Literatüre Tuskegee Çalışması olarak geçen bu araştırma 1932'de başlamış, çalışmaya sifilizli (frengi) zenci ve fakir hastalar alınmıştı. Bu hastalara bedava tıbbi bakım önerilmiş ve kabul eden hastalar ölümlerine kadar izlenmişti. Araştırmaya katılan hastalar bu bakımla sifilizden kurtulacaklarını düşünüyorlardı. Oysa çalışma başladığı sırada penisilin adlı antibiyotiğin bu hastalıkta da etkin olduğu biliniyordu. Çalışma 1972'de bittiğinde penisilinin sifiliz tedavisinde kesin etkisinin olduğunun gösterilmesi üzerinden 20 yıl geçmişti. Oysa Tuskegee Çalışmasında araştırmaya dahil edilen 400 hastanın hiçbirisine penisilin uygulanmamıştı. 1962 yılında, Oklahoma Cityde bulunan Lincoln hayvanat bahçesi direktörü, Warren Thomas, Tusko isimli bir file bir insana verilebilecek LSD dozajının 3000 katını enjekte etti. (LSD, medikal alanda bilinen en etkili uyuşturuculardan biridir. 25 miligram LSD, bir insanı yarım gün boyunca sersemletebilir.) Deney, LSD'nin cinsel saldırganlık ve delilik diye adlandırılabilecek musth etkisini ölçmeyi hedefliyordu. Aşırı dozda LSD enjekte edilen Tusko, bu işlemden kısa bir süre sonra yere yıkıldı ve titreyerek öldü. Dünyanın en büyük sosyal ağı Facebook, bir kez daha eleştirilerin hedefinde. Eleştirinin konusu bu kez bir deney. Şirketin kullanıcıların zaman akışlarını değiştirdiği ortaya çıktı. Amaç, olumlu ve olumsuz paylaşımlardan kulllanıcıların nasıl etkilendiğini belirlemekti. Deneye tepki var.