Mevsimlik tarım işçilerinin zorlu yaşamı

Ne savaştan kaçtılar ne DEAŞ işgalinden... Göçün bir biçimi de mevsimlik yurt içi göçler... Geçimlerini sürdürebilmek için ekim ve hasat zamanı yaşadıkları yerlerden kalkıp Türkiye'nin dört bir yanına çalışmaya giden mevsimlik tarım işçileri, göçtükleri yerlerde de çadırlarda, zorlu koşullarda yaşıyor. Mevsimlik tarım işçilerinin duraklarından biri de Eskişehir. İşçilerin burada yaşadıkları yer de bir çadırkenti andırıyor.Yaz dönemi boyunca tarım ürünlerinin hasadını yaparak geçim kaynaklarını sağlayan Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesinden Eskişehire gelen mevsimlik tarım işçileri, ilk önce şeker pancarı, domates, ayçiçeği çapası yapıp ardından da bu ürünleri toplayarak geçimlerini sağlamaya çalışıyor. Gittikleri her bölgede zor şartlar altında yaşamlarını sürdüren işçiler, barınma, beslenme, sağlık gibi birçok sıkıntı ile karşılaşıyor. Kilometrelerce uzak yoldan gelip, kendilerine gösterilen alanda beklemeye koyulan mevsimlik tarım işçileri, evlerine boş dönmemek için güneşin altında çalışıyor. Her sene olduğu gibi bu sene de kendileri için belirlenen alana yerleşen işçiler, zor şartlar altında yaşamlarını sağlamaya çalışırken tuvalet ihtiyaçlarını yetkililerin kurduğu birkaç tuvalet ve kendi imkanları doğrultusunda kazdıkları bir yerde gideriyor. Ayrıca elektrik ve çöp konteyneri olmamasından dolayı sıkıntı yaşadıklarını dile getiren işçiler, sorunlarına çözüm bulunmasını istiyor. İşçilerden sorumlu Mehmet Çiftçi, yaşamalarını sıkıntılar içinde sürdürdüklerini aktardı. Elektriksizlikten ve çöp konteyneri olmamasından dolayı sıkıntı yaşadıklarını vurgulayan Çiftçi, Yaklaşık 3 ay önce elektriğe müracaat ettik, bağlamaya geleceklerdi ama hala gelmediler. Belediye çöp bidonları getirmiyor. Belediyenin bize hiçbir hizmeti yoktur. Bizim işten getirdiğimiz naylon filan çöpleri atıyoruz, çocuklarımız rahatsız oluyor. Çevre temizliği olmuyor. Belediye çevremize sinek ilacı atmıyorlar. Biz perişanız, Adanaya git bak nasıl konteynerler, tuvalet ve banyo var. Daha düzgün şeyleri var, burada hiçbir şey yok. Geliyoruz buraya kendimizi toprağın üzerine atıyoruz, başka bir şey yok dedi. Yetkililerden elektrik ve konteyner istediklerini dile getiren Çiftçi, Bize düzgün bir yer ayarlasınlar, suyumuz da düzgün olsun. Şu anda bizim Sevinç köyünde yoksa yoksa 100 hane vardır. 100 haneyi 5 kişiden sayarsak, 500 kişi vardır. Hepsinde bu sıkıntı vardır. 6 ay buradayız, işçilik yapıyoruz. Tarım işçisiyiz, pancara, ayçiçeğine, domatese gidiyoruz ifadelerini kullandı. 14 senedir Şanlıurfadan Eskişehire yaz aylarında gelip tarlalarda çalıştıklarını anlatan Hüseyin Çiftçi ise 14 senedir buradayız, doğru dürüst ne tuvaletimiz ne banyomuz var. Burada bayağı ihtiyaçlarımız var. Söylüyoruz ama yapan yok. Çavuşumuz gidiyor müracaat ediyor ama hiçbir sonuç alamıyoruz. Şimdi örneğin biz 7 kişiyiz çadırda. Ancak sığıyoruz, zaten 50 lira yevmiye veriyorlar onunla ancak geçiniyoruz. Baya bir şeye ihtiyacımız var. Burada 500 kişi var en azından doktor olması lazım, ondan sonra okul olması lazım bunların hiç biri yok şeklinde konuştu.