Devrimden hemen önce İranlı kadınlar

1979'da gerçekleşen İran Devrimi ülkede her şeyi değiştirdi. Bundan en çok etkilenen kadınlar oldu.Devrimle birlikte İran'da kadınlar için vücudu gösteren elbiseler giymek yasaklandı, saçların örtülmesi zorunluluk haline geldi. Devrimden önce ise kadınlar makyaj yapabiliyor, mücevher takıyor, saçlarını boyayabiliyordu. Üstelik kıyafetleri hem detaylarla süslü hem de renklilerdi. İranlı kadınlar hem moda hem de devlet düzenlemesinde, kendilerini çeşitli şekillerde ifade etmeye karar verdiler. Bir İranlı kadın, geleneksel olarak, toplumsal normlara göre belirlenmiş ve toplumdaki her kadın için geçerli, önceden tanımlanmış kıyafetleri ve dış görünüşü takip ediyordu. Örneğin; bir Kaçar dönemi oryantalistinin gözlemleri şöyle:İranlı kadınların saçları çok süslüydü ve asla kesilmezdi. Neredeyse hepsinin saçı kızıl veya mavi-siyah renge boyalıydı. Saçlarının doğal hali de parlak siyahtı fakat sade saça önem vermezlerdi. Mavi gözlü kadınlar da vardı fakat kahverengi göze sahip olmak neredeyse bir kural gibiydi. Yuvarlak yüz ve koyu ten rengi (namak olarak anılıyor) çok beğeniliyor ve mükemmel güzelliğin koşulları olarak görülüyordu. Kaşlar kalınlaştırılır, birbirine yaklaşana kadar boyanırdı ve geri kalan makyaj tamamen özgür renkler kullanılarak tamamlanırdı. Kullandıkları baş örtüsü, Farsça rusari, olarak anılıyordu. Hükümet çalışanları ve üniversite öğrencileri yaygın olarak maghnae denilen bir baş örtme tarzı uyguluyorlardı. Maghnae; başını sarmaşık tarzında örtmek anlamına geliyor; İranda genellikle üniversite kampüslerinde ve diğer kamu kurumlarında zorunlu olarak kullanılıyordu. Kadınlar sürekli olarak toplumsal gereksinimlerin sınırlarını zorluyor ve İran Devrimine kadar, daha fazla siyasi ve ekonomik haklar elde ediyorlardı. Kadınlar, devrimin her aşamasına ciddi anlamda katıldılar Ancak, Ruhollah Khomeininin İslam Cumhuriyeti kurduğu aylar içerisinde birçok önemli hak kadınların elinden alındı. Khomeininin iktidara geçmesiyle kadınlar, hükümet politikalarını protesto etmeye başladılar. 2003 yılında Pahlavi döneminde Shirin Ebadi, İranın ilk kadın avukatı, insan haklarının geliştirilmesine yönelik çabaları ile Nobel Barış Ödülünü kazandı. Sonraki yıllarda İranlı kadınlar, bilim, sanat, edebiyat alanlarında ve İran Sinemasında önemli bir yere sahip oldular. İran Araştırma Bakanlığına göre 1998-99 öğretim yılında profesörlerin yaklaşık yüzde 6sı, doçentlerin yüzde 8i, doçent profesörlerin yüzde 14ü ve yardımcı doçentlerin yüzde 14ü kadındı. Bununla birlikte, doğa bilimlerindeki tüm öğrencilerin yüzde 56sını kadınlar oluşturuyordu; ayrıca her 5 tıp öğrencisinden 1i kadındı. İrandaki üniversite öğrencilerinin toplamının, yüzde 49,8i kadındı. 2005 yılında Mahmud Ahmedinejadin Cumhurbaşkanı seçilmesiyle, Batı medyası kadın haklarının reddedildiğini iddia etti. Fakat, 2009da yapılan yeni seçimde Ahmadinejadın seçilmesinden sonra, ilk kadın bakan atandı. 1979 İran Devriminden sonra İran, İslam Cumhuriyeti oldu. Devrim sonrası gelen kurallar ile İranlı kadınlar bazı alanlarda daha fazla fırsata sahip olurken, bazı alanlarda da daha fazla kısıtlamalara maruz kaldılar. Devrimin çarpıcı özelliklerinden biri, monarşinin yıkılmasına yol açan gösterilerde büyük ölçüde rol oynayan kadın katılımıydı. Kadınlar için eğitim kültürü, devrim zamanlarında kuruldu. Böylece, devrimden sonra da çok sayıda kadın, sivil hizmete ve yüksek öğretime girdi; ayrıca 1996da 14 kadın, İslami Şûra Meclisine seçildi. 2016da yapılan son seçimde ise 1979daki İslam Devriminden bu yana en fazla sayıda kadın aday meclise girmeye hak kazandı. Seçim sonuçlarına göre parlamentodaki 290 milletvekilinin 17si kadın oldu.