Çocuklar kreşlerde olgun davranıyor

Hep tartışılan, üzerine makaleler yazılan bir konu vardır ki, özellikle çalışan annelerin kanayan yarası gibi gözükse de hiç de öyle değildir. Böyle düşünen varsa bilsin ki çocuk da anne de mutludur.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Bir ortamda çocuğunuzun kreşe gittiğini söylediğinizde genelde baktıracak kimse bulamadın mı tarzında sorularla karşılaşırsınız ya da bakışlar kendini belli eder zaten. Bizim zamane çocuğu dediğimiz dijital çocuklarımız evde nazlı, isyankâr ama okullarda koca bir adam gibiler. Bunu kreşe giden çocuğu olan bir anne olarak yazıyorum. Aile katılımıyla, haftada bir gün oğlumun kreşine gidiyorum ve çocukların hepsi yaşlarına göre fazlasıyla olgun davranıyorlar. Geçenlerde velilerle birlikte, bir akşam program yaptık ve net olarak gözlemlediğim, okuldaki olgun çocuklar (kendi oğlum dahil), annelerinin yanında fazlasıyla nazlılardı. Okulda henüz 3 yaşındaki bir çocuk kendini koruyabiliyor, öz bakımını yapabiliyor, yemeğini yapabiliyor, bir sıkıntısı olduğu zaman öğretmenine anlatıp kendini ifade edebiliyor. Bunun neresinde yanlışlık var dersiniz. Eğer akşam eve geldiklerinde aile ilgilenmiyorsa, işte o noktada sıkıntı vardır ki zaten akşam ilgilenmeyen aile, o çocuk kreşe gitmese de evde de ilgilenmeyecektir.

Kreşe giden çocuğun psikolojisi nasıl olur?

Bu sorunun da genelde anne-baba hariç çevrede herkes düşünüyor gibi gözükür. Çocuk biraz hırçın davransa, kreşe gidiyor ya anneyi özlüyor ondan yapıyor derler. Aslında bütün çocuklar hırçınlık yapabilir ve yapar da, bunun altında sürekli sebep aramak gereksizdir.

Kreşe alıştırırken nasıl davranmalıyız?

Kesin yargılarla cevap verilemez. Her çocuk farklı tepkiler verir. Anne-baba kendi çocuğuna uygun hareket eder. Daha hamileyken başlar anne araştırmaya bu soruların cevaplarını. Google amca bunlarla ilgili sayfalarca sonuç çıkarıyor. Bir sonuç da ben vereyim; kısacası, her çocuk farklı ve özeldir. Bütün soruların cevabı çocuğa, ailenin durumuna göre değişiklik gösterir.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Herkesin bir fikri olmaması gereken bir konudur. Bu konuyla ilgili uzman yazılarını bile hayretle okuyorum. Ailenin yapısını, annenin ruh halini durumunu bilmeden, kesin yargılarla kreş yaşı belirlemeyi, keskin çizgiler belirlemeyi hiç doğru bulmuyorum. Her anne çocuğu için en iyi olması gerekeni, kendisi düşünüp, belirler.

Bu konuda yazarken annenin psikolojisi, yaşam tarzı, taleplerini göz ardı edilerek yazılır ve biz anne olmanın yanı sıra kadınız. Bu noktada bile ayrıştırılırız. Kreşe veren sadece anneymiş gibi babanın adı bile geçmez.

En bayağı yaklaşımlardan biri de "ne acelen vardı, az daha büyüseydi çocuğun."

 Cevap verirken içinizde fırtınalar kopar ama kendinizi tutup hanımlıktan ödün vermemeye çalışırsınız. Kimseyi ilgilendirmediği gibi, çocuğuyla fazlasıyla ilgilenen bir anneye yapılan da büyük haksızlıktır.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Bir gün Göktuğ ile bankada sıra bekliyoruz. Bekleyenlerin arasından bir teyze uzaktan sevdi Göktuğ’u ve sonra patlattı soruyu;

- Kreşe gidiyor mu?
- Evet, gidiyor.

- Ahhh canım kıyamam, nasıl da güzelsin.
Teyzeye sanki sokağa attım çocuğu dedim. Öyle delicesine acıdı Göktuğ’a. Evde oğlum özgür olsun diye 1 yatak odası, 1 oyun odası organize eden, iş çıkışları ve hafta sonları Göktuğ’un sevdiği müzikal, tiyatro, sinema vb geldiyse götüreyim diye çıldıran, boş zaman diye bir tanımı hayatımdan oğlum için çıkaran ben, iş sebebi haricinde hiçbir sebeple çocuğunu hiçbir yere bırakmayan ben tabi ki başka bir açıklama gereği hiç duymadım.

Hele de anne çalışmıyor da çocuğu kreşe verdiyse eyvahlara gelin. Aslında bu çalışmayan, evde oturan anne gibi laflara da son derece sinirlenirim. Evde yığınla iş ve evde diye her işin on numara olmasını bekleyen psikolojik bir ordu vardır tepelerinde.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Benim çalışan annelere ya da çalışacak annelere ya da çalışmayan ama çocuğunu gerekli sebeplerle kreşe veren annelere tavsiyem; kulaklarınıza kocaman bir pamuk parçası tıkayın… Elalem hep der çünkü…

Bütün annelere sevgilerimle.