Sosyal medyadan yaşamak istediğini haykırmıştı! Hayatını kaybetti...

Emel Gözde Becerikli, sosyal medyada attığı yaşamak istiyorum çığlığı ile tanınmıştı... 'Beni ameliyat edecek doktor yok mu' diye sormuştu. Becerikli yaşam savaşını dün kaybetti.Uzun süredir yumuşak doku kanseriyle mücadele eden Emel Gözde Becerikli maalesef yaşam savaşını kaybetti. Eylül ayında 10. kez kansere yakalanan Tasarımcı Emel Gözde Becerikli, dün hayatını kaybetti. Hastalanmadan 1 ay önce Artist in Residence programı ile Hamburg'a gidip orada video ve botanik art üzerine bir sergi yapan Emel Gözde Becerikli nin en büyük hayali iyileştikten sonra Hamburga yerleşmekti. 2006 yılında, henüz 23 yaşındayken yumuşak doku kanserine yakalanan genç bir kadındı Gözde. Yakalandığı yumuşak doku kanserini ise tam 9 kez yenmiş fakat talihsizliği peşini bırakmamıştı. Sosyal medya hesapları üzerinden yaptığı çağrı herkesi duygulandırmış, binlerce kişi tarafından paylaşılmıştı. Gözde Becerikli paylaşımında 46 kiloya düştüm, beslenemiyorum. Gün aşırı acildeyiz çaresi yok. Acil beni ameliyat edebilecek değerli bir genel cerrah arıyorum. Arkadaşlarım son şansım bu yoksa ölücem demişti. Bu paylaşımı üzerine 'Gözde'yi yaşatalım' başlıklı kampanya başlatılmış, Demet Akalın ve Didem Soydan gibi isimlerden de destek gelmişti ancak Gözde yaşam savaşını kaybetti. Emel Gözde Becerikli, Milliyet Gazetesi'nden Metin Uyar'a kanser olduğunu öğrendiği günü şu sözlerle anlatmıştı... Kanser olduğumu öğrendiğinde tek kelimeyle yıkıldım. Daha 23 yaşındaydım. Hayat benim için kararmıştı. Düşlerimi süsleyen toz pembe hayaller bile simsiyah olmuştu. Sonraki kısım ise çok daha zordu. Doktorların hiç karşılaşmak istemediği bir kanser türü olan yumuşak doku kanseri teşhisi kondu. Hastalık sürekli tekrarladı ve ardı arkası kesilmeyen ameliyatlara girdim.'' Gözde'nin cenazesi bugün öğlen namazını müteakiben Moda Camii'nde kılınacak cenaze namazının ardından toprağa verildi. Son güne kadar kızının hastalıkla mücadele ettiğini belirten anne Nimet Becerikli, Çok sevilen bir insandı. Yaşama çok bağlıydı. Hayatı seviyordu. Sanatı seviyordu. Kurtulacağına inanıyordu. Son güne kadar direnmeye devam etti. Ama olmadı. Bu kadarmış diyerek üzüntüsünü dile getirdi.