Kazada yaralandılar: Çadırda yaşam mücadelesi veriyorlar

Adana'da naylon çadırda yaşam mücadelesi veren ve tarım işçiliğiyle geçimini sağlayan 22 kişilik aile, yaşadığı trafik kazasıyla perişan oldu.Merkez Çukurova bağlı Şambayadı Mahallesi'nde naylon çadırda yaşamını sürdüren En küçüğü 2.5 aylık, 13 çocuk ve 9 yetişkinden oluşan Coşğun Ailesi'nin tarladan dönerken bindikleri minibüs, geçtiğimiz 11 Mart'ta Ceyhan ilçesine bağlı Erikli köyünde şarampole yuvarlandı. Kazada 4'ü çocuk 9 kişi yaralanırken, durumu ağır olan 2 kişinin ise tedavisi hale sürüyor. Kazadan sonra çadıra tekrar dönüş yapan ailede birçok kişi trafik kazası sonrası çalışamaz hale geldi. Beli ve ayağında kırıklar oluşunca çalışamayan 5 çocuk annesi Ayşe Demir, yaşadıkları kazanın ardından perişan olduklarını söyledi. Demir, 15 yıldır çadırda yaşıyoruz. Çalışmazsak bir gelirimiz, kazancımız yok. Sağlıklı bir işimiz yok. Eşim bakıyor bize 4 aile beraber yaşıyoruz. Görümcemi de eşi bıraktı gitti 5 çocuğuyla o da bizle kalıyor. Çok kötü durumdayız. Çocukları zaman geliyor besleyemiyoruz. Okula çoğu zaman aç karnına gidiyorlar. Bir şeyler yapmaya çalışsak da zaman zaman aç gitmek zorunda kalıyorlar. Onların ihtiyaçlarını karşılayamıyoruz. 2.5 aylık bebeğim oldu. Süt alamıyorum, sütüm bazen iyi beslenmediğim için gelmiyor, doymayınca ağlıyor. Çocuk bezi dahi alamıyoruz dedi. Çadırda zor şartlar altında yaşamlarını devam ettirmeye çalıştıklarını söyleyen Demir, şöyle devam etti: Bize bir el uzatmalarını istiyoruz. Çadırda yaşam çok kötü. Biz ayakta kalmaya çalışıyoruz yaşamaya çalışıyoruz. Allah kimseyi bu duruma düşürmesin. Bunu yaşayan bilir, yaşayamayan bilemez. Yağmur altında çadırda zaman zaman yiyecek bulamadığımız günler oluyor. Çocuklarımız yağmurda, rüzgarda çığlık çığlığa ağlıyor. Çalışan bir eşim var o da göğsünden rahatsız. 21 kişi eşimin eline bakıyoruz. 6 çocuğumuz okula gidiyor. Çocuklarımız temiz bir hayat yaşasın istiyoruz. Yardım istiyoruz, bir karton yiyecek gönderiyorlar. Başka bir destek görmüyoruz. Ailenin küçük kızı 4'üncü sınıf öğrencisi Gülbeyaz Demir ise şunları söyledi: Çoğu zaman okula gidemiyorum. Ayağıma giyecek ayakkabı bulamıyorum. Ayakkabısız gidiyorum. Bazen okula aç gidiyorum. Kuzenlerim, ağabeylerim de gidemiyor. Arkadaşlarımız bizimle paramız yok diye dalga geçiyorlar. Onlar okula yiyecek getiriyorlar biz götüremiyoruz. Biz okulda aç kalıyoruz.