Hataylı depremzede aile dehşet dolu anları anlattı: "Kolonların koptuğunu gördüm"

Kahramanmaraş merkezli depremlerde Hatay'da doktor kızları ile babalarını kaybeden, kendileri yaralı olarak kurtulan ve Samsun'daki hastanede tedavi altına alınan aile, dehşet dolu anları anlattı.Hatay'ın Odabaşı Mahallesi'nde 7 katlı binanın son katında ikamet eden aile, depremde evlerinin çökmesi sonucu göçük altında kaldı. Celal Konak (27), mimar olan annesi Cemile Tiniğ (54) ve üniversite öğrencisi kız kardeşi Mevlüde Melisa Konak (19), depremden 20 saat sonra kendi imkanları ile yaralı olarak enkaz altından çıktı. Ailenin doktor olan kızları Kübra Konak'ın (30) enkaz altından cansız bedeni çıkarıldı. Ayrı yaşayan ailenin babalarının ise başka bir binada deprem sırasında hayatını kaybettiği öğrenildi. Yaralı aile Adana'daki hastanedeki tedavilerinin ardından kendi imkanları ile Samsun Eğitim ve Araştırma Hastanesine gelerek burada tedavi altına alındı. Hatay Sağlık Müdürlüğünde mimar olarak görev yapan anne Cemile Tiniğ, yaşadıkları dehşet dolu anları anlatarak, Gecenin bir yarısı uyuyorduk. Yavaş yavaş sallanmaya başladık. Her zaman Hatay'da deprem oluyordu zaten. Biz de uyandık. Oğlum uyandı ve bize 'Tekbir getirin, şahadet getirin' dedi. Çok arttı, çok arttı. Ben mimarım. Kolonların koptuğunu gördüm. Daha sonra zeminle birlikte uçmaya başladık, bilinmez bir karanlığın içerisine düştük. Kaç saat kaldım zaman dilimi olarak bilmiyorum ama enkazda birbirimize seslendik. Kızım üstümdeymiş. Oğlum biraz daha uzaktaydı, büyük kızımdan ses gelmiyordu dedi. Kafeterya işleten ve ailesiyle birlikte yaralı olarak kurtulan Celal Konak, Gündüz olmasını bekledim. Önce ben çıktım. Seslerini duyuyordum. Küçük bir yerden görüyordum. Benim bir kolum gitti zaten. Kolum enkaz sırasında asılı kaldı, kolumu çekip indirdim. Çekiç buldum, balyoz buldum. Vurun dedim, çıkartalım. Komutan geldi. Çıkartmaya başladık. Allah'ım, çok kötüydü. Annemi ve kız kardeşimi çıkarttım. Ablamı alamadım. Bir şehir komple yıkılmıştı, perişan haldeydik. Hastane hemen yanımızdaydı. Özel bir hastane vardı, o da yıkılmıştı. En son ablamın ölü bedenini çıkarttık. Babamı da kaybettik. Babam tek başına kalıyordu. Kendisi zaten kalp hastasıydı diyerek gözyaşı döktü.