Gaffar Okkan'ın hikayesi: Diyarbakır'ın Gaffar babası

Geçen yıl bir taksiye bindim. Taksi şoförü Diyarbakırlıymış. Muhabbet bir yerde Gaffar Okkana geldi, şoförün gözleri oldu. Gaffar baba Diyarbakırdayken ben orada esnaftım. Bizim babamızdı dedi. Gözleri doldu. İneceğim yere geldiğimde, Sen Gaffar babayı biliyorsun senden para almam dedi. O an anladım; yıllar geçmiş olsa da daha yıllar geçecek olsa da Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkanın izi hiç silinmeyecekti.Akşama doğruydu, polis telsizlerine bilgi geldi, saldırıya uğramışlardı. Haberi alan polislerden biri 3310a bir şey oldu mu diye sordu. 3310 Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkanın telsiz koduydu. O saldırıda Gaffar Okkan hayatını kaybetti. Olay yerine gelenler enkaza dönmüş makam aracıyla, 469 kalaşnikof mermisiyle ve yerde yatan altı şehit polisle karşılaştılar. Ali Gaffar Okkan 24 Şubat 1952 yılında Hendekte doğdu. Henüz kısa pantolonla dolaştığı yaştaydı ama o zaman da polis olmak istiyordu. 15 yaşındayken polis kolejine girdi, ardından polis akademisine devam etti. İlk görev yeri İzmirdi. O artık komiser yardımcısıydı. 1.5 yıl sonra terörle mücadele şubesine geçti. 12 Eylülün yaklaştığı zamanlardı. Polisler bile sağcı ve solcu olarak ayrılmıştı. 1983de tayini Şanlıurfaya çıktı. 12 Eylül Darbesinin etkisi sürüyordu. Fakat Okkan ve ekibi beş faili meçhul cinayeti üç ay içinde aydınlattı. Üç yıl sonra tayini bu kez Eskişehire çıktı. Polislerin sosyal hayatta da, sporda da başarılı olmasını istiyordu. Ona göre polis halktan ve hayattan uzak duramazdı. Beraber çalıştığı ekip arkadaşlarını da hep bu bakış açısıyla yönlendirdi. 1991 yılında tayini Karsa çıktı. Faili meçhullerin ardı arkasının kesilmediği bir yıldı ve Okkan artık Emniyet Genel Müdürüydü. Gaffar Okkan iyi bir emniyet müdürünün yazılı görev tanımına tutsak olmaması gerektiğine inanıyordu. Karsta da bu öğretisiyle görev yaptı. 1997 yılında bu kez Diyarbakıra tayini çıktı. Okkan bunu bir fırsat olarak gördü. O dönemin en sıkıntılı şehirlerinden birinde fark yaratırsa hayalini kurduğu İstanbula atanabilirdi. Fakat Diyarbakır, Okkanın son görev yeri oldu. Okkan Diyarbakırda fark yaratmaya ilk günden başladı. İl Emniyet Müdürlüğünü dağıttı, artık Diyarbakırın en tehlikeli mahallelerinde bile emniyetin binası olacaktı. MOBESE sözcüğünü kimse bilmezken Diyarbakır sokaklarına kameralar kurdurdu. Okkan, göreve başlamadan önce Diyarbakırdaki kadın polisler emniyet binasından pek çıkmazdı. Okkan kadın polislerin sokağa çıkmasını sağladı. Polislere halktan uzak durmamaları emrini verdi. Bu polisler için bir ilkti. Sıradan bir amir değildi. Bunu polisler anlamıştı, sıra halktaydı. Diyarbakır esnafıyla sıcak ilişkiler kurdu. Her hafta onları ziyaret etti, telefon numarasını bir derdiniz olursa arayın diyerek herkese verdi. Önünde ceket iliklenmesine karşı çıktı. Çocukları çok sevdi. Diyarbakır halkı ilk ve belki de son kez böyle bir emniyet müdürüyle tanıştı. Okkan Diyarbakırspor'u es geçmedi. Üçüncü lige düşürülmek istenen Diyarbakırsporun toparlanmasını sağladı. Neredeyse her maçı izliyor, saha kenarında futbolculara tezahürat yapıyordu. En büyük hayali Diyarbakırsporun 1.lige çıkmasıydı. Fakat Okkanın karşısında çok büyük bir terör örgütü vardı: Hizbullah. Bu terör örgütünü Ankaradaki bakanların gündemine aldırmak için çok uğraştı. Okkan bir Hizbullah itirafçısından aldığı bilgilerle örgüte önemli darbeler vuracaktı. Polis Hizbullahın arşivlerini ele geçirdi, tam 20 bin örgüt üyesinin bilgileri polisteydi. 1992-1996 arasında 1550 örgüt militanı yakalanmışken, 1997-1999 yılları arasında bu sayı 2951e yükseldi. Operasyonların ardı arkası kesilmiyordu. 17 Ocak 2000de İstanbulda düzenlenen bir operasyonla Hizbullah lideri Hüseyin Velioğlu öldürüldü. Gaffar Okkan operasyonda bulunmadı ama istihbaratında büyük önemi vardı. Bunu Hizbullah militanları da biliyordu. Gaffar Okkan, Diyarbakırda tutukladığı militanlardan 70nin kamu görevlisi olduğunu öğrendiğinde şaşırmadı. Yakın çevresine teşkilat içerisinden de Hizbullaha bilgi sızdırıldığını düşündüğünü söylüyordu. Öldürülmesinden kısa bir süre önce düzenlediği bir basın toplantısında 26 Hizbullah militanının ismini açıkladı. Okkanın aldığı tehditler artmıştı, kendisine yönelik suikast planı eline geçmişti. Okkan, hangi caddede hangi silahla öldürüleceğini biliyordu. Ama Diyarbakır benim evim, bana burada bir şey olmaz diyerek zırhlı araç bile kullanmıyordu. Ama kaçınılmaz olan gerçekleşti. Hizbullahın adres gösterdiği yerde pusu kuruldu, Gaffar Okkan kalaşnikof tüfekleriyle öldürüldü. Diyarbakırda zaman o an durdu. Diyarbakır halkı Gaffar babasını kaybetmişti. Cenazesi çok kalabalıktı. Esnaf dükkanlarını açmadı, minibüsçüler yola çıkmadı. Diyarbakır halkının neredeyse tamamı oradaydı. Çünkü onlar Gaffar Okkanı tanıdıklarında ilk kez devletin baba yönünü tanımışlar, adil ve eşit yaklaşımla karşılaşmışlardı. Okkanı öldürenler belki hikâyenin o akşam bittiğini düşündüler ama Diyarbakır halkı Okkanı hiç unutmadı. Doğan çocuklarına isimlerini verdiler, fotoğraflarını dükkanlara astılar. Ve Gaffar Okkanı bir röportajda şöyle anlattılar:Pazarcı Cevat Toprak: Hayatımda ilk defa bir emniyet müdürünün cep telefonu numarası verdiğine şahit olduk. Başınız sıkışırsa arayın dedi. Her hafta bir semtte kahve toplantısı yapar, derdinizi anlatın derdi. Yanına gittiğimizde ceketinizi iliklemeyin derdi. Bir emniyet müdürüyle benmişim gibi çay içtim düşünebiliyor musunuz? Baloncu Mehmet Nallıoğlu: Çocuğum ölseydi bu kadar üzülmezdim. Keşke oğlum ölseydi. Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkan ve onunla birlikte şehit edilen 5 polis memuru, ölümlerinin 17'inci yılında da unutulmadı. Diyarbakır'da, silahlı saldırının gerçekleştiği yerde, Sakarya'da ise Okkan'ın mezarı başında anma törenleri yapıldı.