Eda Erdem: Atatürk’ün izinde ülkemizi gururlandırmaya ve güçlü Türk kadınını temsil etmeye devam edeceğim

15 yılı Milli Takımda olmak üzere, 20 yıllık sporcu geçmişi var. Çocuğuna ismini vermek isteyenler, heykelinin dikilmesi gerektiğini söyleyenler, hatta Fenerbahçe tribünlerinin adına yaptığı bir beste bile mevcut. Türk voleybolunun en önemli isimlerinden biri, hem takımı Fenerbahçenin hem de Milli Takımın kaptanı Eda Erdem Dündar, hayatta en iyi yapabildiği şeyi bulmuş şanslı azınlıktan. Hürriyet'ten İpek İzci, Türkiyenin ikinci olduğu 2019 Avrupa Kadınlar Voleybol Şampiyonasının akabinde Eda Erdem ile buluştu.8 Eylül 2019, Pazar. Avrupa Kadınlar Voleybol Şampiyonasında final günü... Sırbistanın karşısına çıkmaya birkaç saat kala...Türk Milli Takımının idmanı 12.00de başladı. Her zamanki ritüellerini yaptılar, ısındıktan sonra manşet maçı oynadılar. İçinden Bugün güzel başladı dedi. İdman bitti, akşamki maça kadar dinlenmeye çekildiler. Herkes çok mutluydu. Bir gün önce her birlikte oturmuş, Kazanabiliriz diye konuşmuşlardı.Oyuna girerken muhakkak yere dokundu; yılların alışkanlığı... Ama maç bitip muhabir ona mikrofon uzattığında, gözündeki yaşları silip Gönül isterdi ki altın madalya alalım ama 16 yıl sonra gümüş madalya da bence çok keyif verici. İnşallah bu takımın önü açık diyecekti. Eda Erdem Dündar, Yugoslav göçmeni bir ailenin altıncı çocuğu olarak 1987de doğdu, Bayrampaşada büyüdü. Maçların şifreli kanalda yayımlandığı günlerde, akrabaların evine gidiliyor, cümbür cemaat Fenerbahçenin maçları izleniyordu. Sokaktan eve dönmeyen, futbol oynamayı çok seven ama basketbolcu olmak isteyen bir çocuktu. 13 yaşındayken beden eğitimi öğretmeninin Voleybolu denemek ister misin sorusuyla hayatının değişeceğinden de bihaberdi.24 Aralık 2000de, Beşiktaş JK altyapısında ilk idmanına gitti. Pek çok genç kızın aksine, ailesini ikna etmesi gerekmemişti. Güzel bir aktivite bulduğunu düşünüyordu, herhangi bir hedefi ya da hayali yoktu. Ama zamanla yeteneğini fark etti. 2005te Milli Takıma seçildi; 2008de de Beşiktaştan Fenerbahçeye transfer oldu. Eda Erdem Dündar, 2013te yaşadığı bir sakatlık dışında hep sahada, hep oyundaydı. Altı ay evde yatmak zorunda kaldığı o dönem, takım arkadaşlarını televizyondan izledi. Hayata tozpembe bakarken gerçek dünyayla tanışmıştı. Hemen silkelendi: Yıllarımı buna verdiysem devam etmeliyim dedim, içimden savaşçı bir Amazon kadını çıkardım. Tedavisi de yanıt verince, mutlulukla sahaya döndü. 400e yakın kez Milli Takım formasını giydi. Son maçı, başta da bahsettiğimiz Sırbistan mücadelesi. Erdeme göre şampiyonada ikinci olmamızın nedeni, takımımızın biraz sabırsız, biraz da tecrübesiz olmasıydı: Geriye düştüklerinde Sırbistanın yıllara dayanan takım karakterinin getirdiği soğukkanlılığı biz o an gösteremedik. Normal zamanda yapmayacağımız çok basit hatalarla son topların verdiği telaşa yenik düştük. Sırbistan, son Dünya şampiyonu, son Avrupa şampiyonu... Onlara karşı 3-2 mağlup olmak bile iyi bir şey. Voleybolu bilenler, rakiplerimize baktıklarında, final oynamamızın zor olduğunu söylemişti. Ama biz zoru başardık. Turnuva sonunda Üzülmeyin, sizinle gurur duyuyoruz, Ben de sizi görerek voleybola başladım, Bana voleybolu siz sevdirdiniz diyen pek çok insan oldu.Hedefleri için uğraşmış, Türk kadınını ve ülkemizin kadın voleybolunu dünyaya göstermek istemişlerdi. Tam da bu yüzden gümüş madalyayı Her şeyi yapabilecek bir güce sahip dediği Türk kadınlarına armağan etti. - Başarınızı değil, şortunuzun boyunu konuşanlara ne söylemek istersiniz?- Herkes her şeyi konuşuyor. Önemsemiyorum. Ey kahraman Türk kadını! Sen yerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın diyen Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürkün izinde, ülkemizi gururlandırmaya ve güçlü Türk kadınını temsil etmeye devam edeceğim. - Yabancı takımlarla yaptığımız maçlarda oyuncunun vücut dilinden, bakışından, mimiğinden rahatsız olduğumuz oluyor. Hemen müdahaleediyoruz veya hakeme söylüyoruz. Ama önemli olan sahada yanıt vermek.- Sosyal medyadaki yorumları okumuyorum. Diğer sporculara da Okumayın, en iyi yaptığınız işi yapmaya devam edin diyorum. Başarıdan sonra destek mesajlarına göz atıyorum ama kaybettiğimiz bir maçtan sonra yorumlar çok ilgisiz olabiliyor. Bazı insanlar başarısızlığa odaklanmayı çok sever, bunun önüne geçemezsiniz. - Voleybol, bir kız çocuğunun gelişim sürecinde yapabileceği en güzel spor. Takım oyunu olması, bir sayı için manşet, pas ve hücum dahil topun üç kişinin birden eline değmesi sayesinde sosyalleşiyor, paylaşmayı öğreniyorsunuz. Hata yaptığınızda onu kapatacak arkadaşlarınız oluyor ve hep bir sonraki topa, ileriye bakmayı ilke ediniyorsunuz. Ben olgusundan uzaklaşıyor, biz duygusuyla tanışıyorsunuz.- En büyük gücümüz, özgüvenimiz. Kadın, doğası gereği zaten buna sahip olarak doğuyor. Ama özgüven sadece kadının mücadele gücünü artırır. Sessiz kalmaması, kabullenmemesi konusunda güç sağlar ama bu konuda kültürel ve hukuksal olmak üzere köklü değişikliklere ihtiyacımız var. Bugün ülkemizde kadınlar siyaset, ekonomi, spor, sanat, bilim gibi pek çok alanda kendini kabul ettirdi. İşin sportif tarafında da, bize düşeni layığıyla yerine getirdiğimizi düşünüyorum. - Gelecek nesillere daha güzel bir ülke bırakmaksa kadın-erkek hepimizin en büyük sorumluluğu. Bu anlamda birlik olmalı ve ülke gündemindeki iç karartan kadına şiddet karanlığına karşı tek vücut durabilmeliyiz. Hayvana ve doğaya karşı şiddet konusunda cezaların caydırıcı olmadığı konusunda hepimiz hemfikirken, neden bir gelişme göremiyoruz; anlamakta güçlük çekiyorum.