“Bu fotolar hayatin öte yüzü. Acılar renksiz, acıdır. Yarabbi bu mübarek günde ne acı? Ağlamaktan yazamıyorum. Ekranım gözyaşı doldu. Bir baba düşünün tüm imkanlar seferber edilmişken oğlunu kaybeden. Bir can, bir insan, bir sanatçı düşünün duygu patlamasıyla oğlu hayat mücadelesini sürdürürken babaya sarılıp acısını paylasan. Adı gibi kendi de güzel Yasin kardeşimizi cennetin en acı çekilmeyen yerine gönderdik. Bir baba, bir anne için en acılı gün. Minicik yüreği büyüyor engel olunamıyordu belki çok sevildiğinden mi bilinmez. Yasin'im, bazı şeylere gücü yetmiyor insanın. Dünyayı önüne sersek, en iyi hekimleri de çağırsak, milyon dua etsek de olmuyor. Hiç bir şey bizim değil farkında değiliz. Aciziz. Bedenimize söz geçiremiyoruz Yasin'im. 7 milyar insan bir araya gelsek olmuyor Yasin'im Allah biliyor her şeyi biliyorsun. Kadere de suç atmak istemiyorum. Bizi affet sadece dua edebildim. Sen, bugün sonsuz hayatına başladın. Bizi bu dünyada gözümüz yaşlı bıraktın. Yazın tam ortasında acılarını burada bırakıp ruhunla huzura kavuştun. Orada acı yok, ağlamak yok, ilaç yok. Tesellimiz bu. Yalnız hissetme kendini. Anneciğin ve babacığını en güzel yerde bekle. Onlar sensizliğe asla alışmayacaklar bunu bil. Ailenden, sıcak yatağından, en sevdiğin oyuncaklardan, arkadaşlarından ayrı kalacağın ilk gün bu gün Yasin'im. En çok anneciğini düşünmek acı veriyor bana. Doğum gününden bu yana canından bir parçasın sen. Nasıl verdi seni Yasin'im ya babanı sorma. Elleri senin saçlarınla kokuyor. Ya anıları hiç sorma isyan etmiyorum Yasin'im. Dua ediyorum.”