Japon futbolunun sırrı 'DNA Projesi'

Hürriyet yazarı Koral Durkal, Almanya'nın ardından A Milli Takımımızı da 4 gol atarak mağlup eden ve Asya'da 1 numarayı ele geçiren Japonya'nın futboldaki gelişimini ve 'DNA Projesi'ni, köşesinde mercek altına aldı. İşte o yazı...Almanyaya 4 gol atan ve Hansi Flickin görevden alınmasına neden olan Japonlar bu kez aynı tarifeyi bize uyguladı. Japonlar her Dünya Kupasında taraftarlarının tribünleri, oyuncuların da soyunma odalarını temizlemesiyle hafızalarımıza fazlasıyla kazınmışlardı. Bir de buna futbol takımının performansı eklenince Japonlara duyduğumuz saygı bir o kadar daha arttı. 2022 Dünya Kupası son 16 turunu Hırvatlara karşı penaltılarla kaybetmeseler bugün geldikleri noktayı çok daha farklı detaylarla konuşuyor olabilirdik. Brightonda 1 gol, 3 asistlik performansıyla dikkat çeken ve ayın oyuncusu ödülünü kazanan 26 yaşındaki Kaoru Mitoma kulüpten hediye edilen Porsche marka arabayla da son günlerin manşetlerdeki ismi. Ama ben Mitomanın manşetleri hiç süslemeyen bir yanından bahsedeceğim. Futbol eğitimini Japonyada alan Mitoma, Tsukuba Üniversitesinde oynadığı dönemde bir yandan devam ettiği Beden Eğitimi Fakültesinde çok farklı bir tez yazdı. Bu tez top sürme becerileri üzerineydi. Mitoma, bu çalışma sırasında takım arkadaşlarının kafalarına kameralar takarak onların nereye, neye baktıklarını incelerken rakiplerinin de onlara nasıl baktığını gözlemledi. Bu çalışma sonrası Mitoma şu sonuca vardı; İyi dripling yapanlar topa bakmıyor aksine topu ayaklarına hapsedip dripling yapanlar daha başarılı oluyor... Bu araştırma sayesinde dripling yapan oyuncu karşısındaki savunmacının vücudunu hareket ettirebilirse başarılı bir top sürme şansının daha da arttığı sonucuna varan 25 yaşındaki oyuncu, teze dayanarak içgüdülerinin oldukça güçlendiğini savunuyor. 2010 Dünya Kupasında forma giyen 23 kişilik kadroda sadece 4 oyuncu Japonya dışında oynarken 2022 Dünya Kupasındaki 26 oyuncudan sadece 4ü Japonyada futbol hayatını sürdürüyordu. Geride kalan 10 yılda Japonya hem bu kadar oyuncu ihraç eden hem de heyecan veren bir takıma nasıl dönüştü. Cevabı DNA Projesinde saklı. Ülkenin J-Leaguei 1992de kurulduğunda, sadece 10 futbol kulübünü kapsıyordu ve büyük ölçüde yaşlanmış Avrupalı ve Güney Amerikalı yıldızları barındırıyordu. Gary Lineker, Basile Boli, Michael Laudrup, Hristo Stoichkov, Dunga, Toto Schillaci, Leonardo akla ilk gelen isimler... Federasyon, Japonyanın 47 şehrinde kulüplerin kurulmasını teşvik ederek profesyonel kulüplerin sayısını üç kademede 60a çıkardı. Ve 2050 yılına kadar Dünya Kupasını kazanma hedefini ortaya koyarken dernekleri, kulüpleri, antrenörleri, üniversiteleri ve okulları ortak bir çalışma için bir araya getirdi. 2016da ise daha yetenekli futbolcular yetiştirmek için mevcut eğitim yöntemlerini değiştirmeyi amaçlayan bir girişim olan DNA Projesini hayata geçirdiler. Premier Ligdekiler de dahil olmak üzere Avrupa kulüplerine antrenörler gönderdiler. Sürekli çalıştılar ve tüm Avrupanın yetenek arama konusundaki en önemli noktalarından biri haline geldiler. Mitoma, Kamada ve Kubo gibi heyecan verici oyuncular bu proje sayesinde ortaya çıktılar. Sanırım Japon futbolunun hem yerelde hem de milli takımlar düzeyinde gelişimini en iyi özetleyen isim J-Lig genel menajeri Takeyuki Oyadan başkası değil. Oya, Birleşik Arap Emirlikleri, Katar, Çin ve Suudi Arabistandaki liglerden farkımız, Japonyanın sadece bir huzurevi değil, yetenekler için bir kreş olmayı hedeflemesi diyor... Bu hedefler yönetmeliklerle de sabit. Her kulübün en az 15 yaş altı ve 18 yaş altı takımlarla kendi akademisini yönetmesi zorunlu. Yabancı sayısında sınırlamalar mevcut. İlk 11lerde en az iki yerli ve bir 21 Yaş Altı oyuncusu bulunması zorunlu. Akademi mezunlarını geliştirip oynattığı için kulüpler ayrıca ödüllendiriliyor. Bugün Japonya U-20 takımında Barcelona, Bayern Münih ve Real Madrid gibi üst düzey kulüplerde oynayan gençler yer alıyor. Kısacası Japon futbolu her geçen gün önemli mesafeler kat etmeye devam ediyor. Günümüz sosyal medya diliyle söylersek organik büyüyor...