Aysu Türkoğlu tarihe geçti: En büyük korkusunu anlattı!

Geçen yıl Manş Denizi, bu yıl Kuzey Kanalı... 22 yaşındaki genç yüzücümüz Aysu Türkoğlu 7 Oceans adlı parkuru tamamlamak için hedefine adım adım ilerliyor. Geçen çarşamba 13 derece sıcaklıktaki suda 39 kilometreyi 11 saat 48 dakika hiç durmadan yüzdü ve karaya çıkıp bayrağımızı dalgalandırdı. Ve sonrasında yaşadıklarını sıcağı sıcağına Hürriyet Pazara anlattı.Aysu Türkoğlunu, geçen yıl Manş Denizini geçmesi ve yarış sonrası teknede babasının kucağında uyurken çekilen fotoğrafıyla hatırlayabilirsiniz. Genç yüzücü bu sene el arttırdı ve yedi etaplı 7 Oceans (7 Okyanus) parkurunda ikinci hedef olarak kendine Kuzey Kanalını seçti. Bu etap aslında yedisi arasında en zorlarından biri, genelde yüzücüler Kuzey Kanalını sonlara bırakırken Türkoğlu ikinci sıraya alma cesareti gösterdi. Bir yıldır bu yarışa nasıl hazırlandığını takipçileri olarak yakından izledik. Aysuyla beraber koştuk, yüzdük, hatta buz küvetine girdik... Sonunda büyük gün gelip çattığında onu teknedeki ekibinin yaptığı canlı yayınlardan ve videolardan takip ettik. Kuzey İrlanda ile İskoçya arasındaki kanalda 12 saate yakın yüzdü Türkoğlu. Yüzündeki gülümsemeyle puslu havayı dağıttı. Enerjisi ve mental gücü o kadar yerindeydi ki uzun süre beraber yüzmek zorunda kaldığı tehlikeli denizanalarının yerini bir yerden sonra yunuslar aldı. Bu mucizevi ana tanıklık eden sosyal medya takipçileri Yunuslar Aysunun yolunu açmaya geldi, Yunuslar Aysuya rehberlik ediyor şeklinde yorumlar yaptı. Kimi kızının yerine koydu onu, kimi Annesi ne haldedir şimdi diye dertlendi. Herkes tek yürek olup etabı tamamlaması için güzel dileklerini gönderdi. Karaya çıktığında dalgalandırdığı Türk bayrağı hem kendisini hem de birçoğumuzu ağlattı. Türkoğlu, Kuzey Kanalını geçen ilk Türk kadını ve en genç sporcumuz oldu. Cumhuriyetin 100üncü yılında bu başarıyı elde etmiş olmak benim için çok özel diyen 22 yaşındaki yüzücü 7 Oceans parkurunun yedi etabını birden 27 yaşından önce tamamlarsa bunu yapan en genç yüzücü olarak adını Guinness Rekorlar Kitabına yazdıracak... Ablam da yüzücü. Küçükken onu örnek aldım ve ben de yüzmeye başladım. İkimiz de havuz yüzücüsüydük ama sonra dediğiniz gibi Egede, Bodrumda yaşamanın katkısıyla deniz beni kendine çekti ve deniz yarışlarına katılmaya başladım. Ve geçen yıl Manş Denizini geçtim. Bu sene de Kuzey Kanalını... Aslında biliyorsunuz bunlar yarış değil. Herkes bireysel olarak katılıyor ve kendi gücünü sınıyor. Herkesin kendine meydan okuması diyebiliriz. Ve evet, Manştan sonra kendime yeni bir hedef koymam gerekiyordu, Kuzey Kanalını seçtim. Çünkü vücudumun belirli bir yağ oranı vardı, su soğukluğuna alışkındım ve uzun kilometreleri yüzebilecek seviyedeydim. Kesinlikle öyle. Yüzdüğümüz su 13 derece, yani sizin kışın evinizde musluktan akan sudan daha soğuk. Uzun saatler yüzüyorsunuz ve denizde başka tehlikeler de oluyor. Mesela ben çok büyük ve zararlı denizanalarıyla yüzdüm çok uzun süre. Ne kadar kaçarsanız kaçın, size temas ediyor. Çünkü altlarında 7 metreye kadar uzanan püskülleri var. Vücudumda biraz yanıklara sebep oldu, zaman zaman iğne batması ve kaşıntı gibi reaksiyon gösteriyor. Bu denizanalarına temas edip üç gün yoğun bakımda kalan bile var. Çok tehlikeli hayvanlar ama bir o kadar da muazzamlar. Sonuç olarak onların evinde misafir olan biziz, yapabileceğimiz bir şey yok. Hemen sonrasında yunuslar size eşlik etti, sosyal medya o görüntülerle çalkalandı, harika bir anı olsa gerek...Evet, tarifi yok. Tam meditasyon yapıyordum, bir baktım altımdan bir şey geçiyor. Ah, yunus dedim. Altımdan kaç kere geçtiler, sağımdan solumdan zıpladılar... Çok yakınımdalardı, enerjileri muhteşemdi... Dünyada bunu yaşayabilen kaç kişi vardır diye düşündüm. Evet, neden gülmesin ki yüzüm diyorum hep kendime. Bu hedefe ulaşmışım, keyif aldığım yerdeyim. Fakat mental güç neredeyse her şey demek. Yüzerken ailemle ve arkadaşlarımla yaşadığım güzel anılarımı tekrar zihnimde canlandırıyorum. Mesela Manşı bitiriş anım, okula giriş anım, arkadaşlarımla keyifli bir buluşmam, ailemle kutlama yemeği gibi... Ayrıca yüzerken daldan dala atlayarak farklı türde şarkılar söylemek çok iyi hissettiriyor. Mindfulness ve psikolojik olarak da destek alıyorum. Yarışta yaklaşık 2,5 saat meditasyonla beraber yüzdüm. Bana çok iyi geldi... Ailem hep destekçimdi. Geçen sene zaten teknede babam vardı ama bu geçişe iki hafta kala Trafik kazasında bileğini kırdı. Geçiş öncesi bütün ailem bizim eve geliyor. Anneannem babaannem, halam, dayım, yengem hepsi oturup benim haritama bakıyorlar, paylaşımları takip ediyorlar. Birbirlerine destek oldukları için büyük ihtimalle annem uyumuştur diye düşünüyorum (gülüyor). Yarış esnasında da teknedekileri görüntülü arayıp beni gördüler, seslerini duymak bana iyi geldi. Evet tabii, merak edince teknedekilere sorabilirsiniz ama ben yarım saatte bir olan beslenmelerden hesaplıyordum. Bir ara kaçırdım ve tekneye sordum. Ne kadar gidebileceğinizi de az çok bildiğinizden bir şekilde anlıyorsunuz. Aslında en büyük korkum o zaman başladı. Geçen sene Manşı geçerken 500 metre kala bir akıntı çıktı ve üç saat daha yüzmek zorunda kaldım. Ve bu sefer de böyle bir şey olabilir diye çok korktum, her kulaçta teknedekilerin modunu kestirmeye çalışıyordum. Karaya çıkana kadar kafamda o vardı. Sevinç gözyaşı döktüm tabii ki. Türk bayrağını açtığım an en gurur verici andı, bunu Cumhuriyetimizin 100üncü yılında yapabilmiş olmak benim için çok kıymetli. Artık hedefim 7 Oceansın geriye kalan beş parkurunu yüzmek... Hiç belli olmaz, bir şey diyemiyorum şu an, ama her an hazırım.