Serap Aykut ile Tıraş Sohbetler'in ilk konuğu Çağrı Çıtanak: Sakallarımın her santiminde ayrı bir isyan var

Türkiyenin sayılı kadın erkek berberlerinden Serap Aykut, bundan böyle cnnturk.com.tr'ye özel, berber koltuğuna oturan konuklarıyla Tıraş Sohbetleri yapacak. İlk KISA KES röportajı için de berber koltuğuna genç oyuncu Çağrı Çıtanak oturdu.Çağrı Çıtanak, benim hem yakın dostum hem de uzun süreden beri müşterim Devam eden dizisi sebebiyle saçlarında büyük değişiklik yapamıyoruz, o yüzden sadece toparlıyorum. Uğramışken, ilk Kısa Kes röportajımı da onunla yapayım dedim! Uzun zamandır aynı berbere gidenler bilir ki berber ve müşterisi arasındaki hitab şekli, sohbetin koyuluğu, aradaki yaş farkı ve samimiyete bağlı olarak zaman içinde bir şekilde kendi yolunu bulur. Yansıtmak istediğim,tüm içtenliğiyle bir tıraş sohbeti olduğu için olanı olduğu gibi yazmayı uygun buluyorum Aslında saçımla sakalımla senin aran nasıl onu sormak lazım (gülüyor). Saçıyla sakalıyla çok derdi olacak adam değilim normalde ama sakal sakal değil. Her santimetrekaresinde ayrı bir isyan var. Hepsi başka yöne doğru meyletmiş. Kirli sakal kullanamadım yıllardır dağınık duruyor diye. Bir de çabuk uzuyor ki her gün traş olmak zorunda kalıyorum. Sette hazırlığa en erken giren erkek oyuncu oldum hep bu sakallar yüzünden. Saç desen derdini anlatacak kadar var zaten. Düşe kalka gidiyoruz işte. Hakkaten asıl sana sormak lazım, nasıl benim saç sakal? Valla ilk saç kesim anısı değil ama bütün bu seyrek saçlarımın sebebi olabilecek bir anı dün gibi aklımda. Benim saçlarım İstanbula geldikten sonra seyrelmeye başladı, çocukluğum ve gençliğimin ilk yıllarında alnı gözükmeyen tiplerdendim. Kaşıma kadar saçım vardı neredeyse. Çocukken de içerlendim bu duruma (çünkü abimin saçları dökülmeye başlamıştı ve abim öyle olduğu için benim de öyle olmalıydı)! Tıraş olurken berbere sordum bi çözümü var mı diye. En azından alnımdakileri her gün gelsem kesseniz olur mu dedim. E tabii güldü adam. Öyle olmaz ama yaşlanınca dökülüyor zaten, az sabret dedi. Günlerce aynada acaba yaşlandım mı biraz daha diye saçlarıma baktım. Nasıl istediysem artık! Sonra ne olduysa birden yaşlandım herhalde, şimdi biraz daha açıldı alnım (gülüyor). Ufak ufak alıştırma yapmaya devam ediyorum. Öğrendiğim yeni bir yazım tekniği var. Elimi, dilimi ona alıştırmaya çalışıyorum. Bir de ufak ufak reklam, klip yazıp çekmeye, fikir üreterek sektörde farklı bir yerde daha bulunmaya çalışıyorum bu ara. Bu işleri oturtunca o yıllardır konuştuğumuz filmi tozlu raflardan çıkarıp onu çalışmaya niyetliyim. Tabii hayat bu, bakalım neler getirecek, bu sürede ne kapılar açılacak ne kapılar kapanacak yaşayıp göreceğiz. Karantina biraz nabzı yüksek bir süreçti benim için. O kadar çok şey değişti ki. Mart ayındaki hayatımla şu an arasında aynı olan tek şey benim. Haliyle kendimle epeyce yüzleşip hesaplaşacak zamanım oldu. Hesaplar uzun ama vardığım nokta şu; güldüğümüz, sarıldığımız ve bir şeye iyi geldiğimiz kadar yaşıyoruz. Karantina sürecinde motosiklet kullanmaya başladım. Altın kuralı şu, nereye bakarsan oraya gidiyor motosiklet. O yüzden hep gitmek istediğin yere bakıyorsun. Hayat da tam olarak böyle aslında. Bunu farkettiğim andan itibaren gitmek istediğim yere bakmayı öğrendim. Bir şeyi isterken kendimi hırpalamadan onu çağırmayı öğrendim. Gerisi cesaret, sabır, çalışma. Hepimizin tekeri düz bassın. Eskiden olsa iz bırakmak derdim. Şimdilerde kafam biraz değişiyor sanırım. Tam da demin söylediğim tanımıyla yaşamanın peşinde. Gülerek, sarılarak, iyi gelerek. İzi kalmış-kalmamış çok takılmıyorum artık. Birinin bir anına iyi gelebiliyorsam, gülebiliyorsak ne ala. Başka bir derdim yok bu ara. Yaşamak. Sadece yaşamak. İlk konuğun olmak ayrı bir sevinç benim için. Ayrıca elinin, gönlünün değdiği yere çiçekler açtıran sana uğurlu gelebilirsem, senin dualarının, güzel dileklerinin, enerjinin binde biri kadar katkım olursa ne mutlu. Yeni yolun hayırlı uğurlu, şansın bol olsun. İyi ki varsın Kısa Kes Serap!