Mert Özgüven: Tanımlamalara ihtiyacım yok

Kısa Kes Tıraş Sohbetlerinde bu hafta, çok yönlü bir yaşam insanını ağırlıyorum. Kendisi esasen spor insanı ve müzisyen ancak son dönem oyunculuk alanında da kendisini izliyoruz. Hayatın önüne getirdiği deneyimlere tüm kalbiyle açık ve Eğitim şart diyor. (Fotoğraflar / Aydan Çınar)Buraya geldiğimden beri en sık aldığım soru bu olsa gerek. Buradakiler bilmez bu hissi ama kökleriniz bu topraklara bağlı ise hep içinizde bir şey sizi buraya iter. Sanırım bir nevi mıknatıs, bir pusula gibi. Ben Almanyada doğdum, büyüdüm ve buraya gelene kadar başta İspanya, Arjantin, Amerika, Suudi Arabistan ve daha birçok ülkede yaşadım ve eğitim aldım. Her kıtada bulunma şansına sahip oldum. Ama hep Türkiyeyi merak ettim ve gelmeyi çok istedim ve sonunda bu isteğimi gerçekleştirme şansım oldu. Sizi tanımlarken çok yönlülüğünüzden bahsettim. Peki siz en çok hangi yönünüzle anılmak istiyorsunuz?O an hangi eylemin içindeysem, o oluyorum. Tanımlamalara ihtiyacım yok. Yaptığım işten keyif alıp hakkını verdiğim sürece benim için tamam, tanımlamalara, belli bir kalıbın içinde yer almaya ihtiyacım yok. Yüreğimin götürdüğü yere gidiyorum ve karşılaştığım öğrenme fırsatlarını kaçırmıyorum. Köln Spor Akademisinde yüksek lisan yaparken bisikletle gazete dağıtıyordum ve biriktirdiğim parayla Arjantine gittim. Çalıştım, hatta güzel kahveler yapmayı orada öğrendim, hayata karıştım. 18 yaşımdaydım. Sonra tekrar Almanya ve bu defa ses mühendisliği eğitimi ardından master için Amerika sonrasında Arda Turan ve İlkay Gündoğan için İspanyada asistanlık yaptım. O esnada zaten epey bir zamandır grubumuzla severek yaptığımız müzik işi Barselonada Cemre Okyayla tanışmamla ilk meyvesini verdi. Klip çektik. Derken Arda Turan aracılığıyla sevgili menajerim Mustafa Ayata ile yollarımız kesişti ve Yol Arkadaşım 2 için oyunculuk teklifi aldım. Ama benim için yaptığım hiçbir işin öylesine olma durumu olmadığından doğru kişlerden eğitim alarak bu alandaki yolculuğuma da devam ediyorum.Berbere gitmek sizin için ne ifade ediyor?Berbere gitmek benim için facia, çünkü berberlerin gözü sakalımda. Sanki bizi ayırmaya çalışıyorlar. Bu yüzden kendi kelini tıraş eden insan oldum ve gayet başarılıyım. Sakal benim için özgürlüğümün ifadesi, başımda patron yok simgesi. Bu yüzden gitmeyi sevmem ama elinin bu kadar hafif oluğunu görünce fikrim sana gelmek yönünde değişebilir. Tabii sakallarıma kısa kes yapmayacaksanAnladığım kadarıyla saç sorunsalını ziyadesiyle çözmüş bir erkeksiniz. Çok sayıda erkek kelliğe çözüm bulmaya çalışırken siz bunu nasıl bu kadar güzel taşıyorsunuz? Onlar içinde bir öneriniz olur mu? Doğal olmak, olduğun kişiyle barışık olmak mühim. Başında saç olacağına özgüvenin olsun. Ben bu peruk ve ektirme furyasını anlamıyorum. İnan, bana da günde yüzlerce mesaj geliyor sponsor olalım, kafaya orman ekelim, peyzaj yapalım diye, yani saç ekim merkezleri bana saç ekmek istiyor hem de ücretsiz. Gülüp geçiyorum çünkü ben hem erkekte hem de kadında doğallıktan yanayım. Annem benim 80 yaşında (maşallah) ve hayatında hiç krem falan kullanmamış. 18lik kız gibi. Babam kızmasın şimdi, o da maşallah doğal ve yakışıklı bir erkek. Kellik erkeklik hormonunun fazla olmasından, testesteron fazlalığından meydana gelir ve pek tabii genetiktir bu yüzden olaya pozitif yönden bakın. Bir an önce insanlarımızı bu şişirilmiş güzellik anlayışından kurtarmamız gerek. Siz siz olun kendinizle barışık olun. Saç çok kıymetli olsaydı oramızda buramızda çıkmazdı bunu da aklınızdan çıkarmayın. Öncelikle bu sorulara diğer meslektaşlarım gibi politik cevap vermeyi sevmiyorum, bizim oralarda (bizim oralar derken Almanya ve İspanyadan bahsediyorum) insan ne kadar kariyer olarak yükselirse karekter olarak o kadar mütevazi olur yani ego yerlerde sürünür. Benim menajerim bana çok kızar alçakgönüllü olma diye ama elimden gelen bir şey yok, tabiatım öyle, aldığım eğitim öyle. Neyse, senden aldığım bu enerjiden dolayı bu kadar açıldım sanırım, yoksa ver politik cevabı, taşına toprağına hasta oldum, İstanbul şöyle güzel, Alaçatı böyle... Ben öncelikle ülkemi çok seviyorum ve bir yere bir insana bir şey katacaksam bu benim kendi coğrafyam olsun istiyorum. Ama bilmediğim bir şey vardı, benim coğrafyam bilgili, eğitimli insan aramıyormuş, birbirine değer katmak geçmişte kalmış. Çünkü neden millet zaten daralmış her yerde sıkıntı e ne yapsın kendine bir şey katacak adamı ya da birine değer katmayı. Alışmış yanlışa değer vermeyi. Eğitim evde başlar, anne karnında sonra ev haliyle devam eder, anlayacağın okula başladığında eğitim çoktan bitmiş olur. İnsanlar öğretmenlerden bekler eğitimi ama onlar da bu sistemin içindeler, onlar da yanlış eğitilmiştir, yani kısır döngü kaldığı yerden devam eder. Ben hiçbir yerde bu denli üzücü bir tabloyla karşılaşmadım, hatta Afrikada gönüllü olarak o yoksul insanları gördüğümde bile yüzleri tüm zorluklara rağmen gülerdi, açlıklarına rağmen şükür ederler ve olanı paylaşırlardı.. Bizde ise materyalizm tavan yapmış. Ben bir dur diyeyim yoksa dediğim gibi konu çok daha derin olacak. Durumu özetlemek gerekirse, evet Türkiye dışı çok güzel çünkü saygı sevgi var, empati var, komünikasyon var. Bende bu yüzden ülkemdeki bu eksikliği gidermek için buraya geldim. Ha bir tek benle olmaz ama damlaya damlaya göl olurmuş denir ya. Ben kendimin farkındayım, bunun için çok fedakarlık yaptım ve hala da yapıyorum. Beni kimsenin bir kategoriye koyması gerekmiyor. Aynaya baktığımda o bana zaten neyin ne olduğunu söylüyor, hem de açık açık. Ha illaki yurdumun insanları beni tanımlamak istiyorsa, onlara kısa bir tüyo vereyim. Ben o kral çıplak diyen çocuğum. Beni insanlar ya çok sever ya da doğrucu olduğum için aralarında istemezler. Ben hep doğrunun yanında kalacağıma babama söz verdim. Ha bir de aynadaki kendime. Çok şükür bugüne kadar neyi istediysem başardım ve sahip oldum ama dediğim gibi sadece hayal ederek değil gece gündüz çalışarak. Bir hayatım var, bir kere geldim ve bunu en iyi şekilde değerlendirmenin peşindeyim. İz bırakarak. İnsanlığa bir şey katarak, çevremi mutlu ederek, yaralarına merhem olarak, mutluluklarına sebep olarak. İnsanlara umut olmanın peşindeyim ve bu dünyada sesimi duyurmanın peşindeyim. Umut olmanın peşindeyim. Biz çok şanslı bir nesiliz ve bunu çok güzel değerlendirebiliriz. Uçabiliyoruz, görebiliyoruz, giyebiliyoruz, yiyebiliyoruz yani ne istersek, nereyi görmek istersek. İnternet inanılmaz bir nimet bilgi açlığımız açısından. Sadece paylaşmayı öğrenelim, israf etmeyelim. İnanın bana vermekten, yardım etmekten korkmayın. Size nasıl kat kat geri gelecek bir bilseniz.