Seni hiç unutmadık Adile Abla!

Ağlatırken güldürmesi, güldürürken ağlatması, hızlı hızlı koşar gibi yürüyüşü ve o ünlü kahkahası Hababam Sınıfının elinde okul zili koridorlarda koşturan Hafize Anası, Gülen Gözlerde Münir Özkulun tonton eşi Nezaket Hanımı, Neşeli Günlerin turşucu annesi, inatçı Saadet Hanımı, Uykudan Önce isimli televizyon programının Adile Teyzesi Adile NaşitAdile Naşit, 26 yıl önce, 11 Aralık 1987 günü, doğduğu şehir olan İstanbul'da 57 yaşındayken bağırsak kanseri sonucu yaşamını yitirdi. 13 Aralık 1987'de Şişli Camisi' nde düzenlenen törenin ardından Karacaahmet Mezarlığı'na, ilk eşi Ziya Keskiner ve oğlu Ahmet Keskiner'in (1951- 1966) yanına defnedildi. Adile Naşit canlandırdığı anne karakterleri yakaladığı başarı ve kazandığı sevgi sayesinde 1985'te Yılın Annesi seçildi.57 yıllık kısa yaşamına onu milyonların gönlüne taşıyan bir sinema kariyeri sığdırdı. 1947'de Seyfi Havaeri'nin yönettiği Yara filmiyle başlayan bu kariyer, 1970'lerde altın çağına ulaştı. Adile Naşit, 1976'da İşte Hayat adlı filmdeki rolüyle Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde En İyi Kadın Oyuncu ödülünü kazandı. 1978'de Uluslararası Sanat Gösterileri'nin tiyatro ve müzikallerinde rol almaya başladı. Daha çok Ertem Eğilmez ve Kartal Tibet'in çektiği komedi filmlerinde oynadı. Tek çocuğu Ahmet'i 15 yaşındayken kaybettikten sonra çocuklara yöneldi. TRT'de 1980'de TRT Ankara Televizyonu prodüktörlerinden İlhan Şengün'ün (1946- 2003) yapımcısı olduğu Uykudan Önce isimli çocuk programıyla birlikte Masalcı Teyze diye anılmaya başladı. Masal ve öykü anlattığı bu program, tek kanallı televizyon döneminde çocuklar tarafından büyük ilgi gördü.Tiyatrocu bir aileden gelen Adile Naşit'in babası ünlü komedyen Komik-i Şehir Naşit, annesi de Ermeni kökenli tiyatro oyuncusu Amelya Hanım'dı. Ağabeyi Selim Naşit ve 1950'de evlendiği eşi Ziya Keskiner de tiyatro sanatçısıydı. Adile Naşit eşi Ziya Keskiner'in Temmuz 1982'deki ölümünden sonra 16 Eylül 1983'te Cemal İnce ile evlendi. Kahkahaları bugün bile kulaklarımızı dolduran Adile Naşit'in oğlu Ahmet Naşit Keskiner'in kalbi doğuştan delikti. İyileşmesi için Amerikada ameliyat olması gerekiyordu. Ameliyat masrafları ise tiyatrocu babası Ziya Keskiner ve annesi Adile Naşitin karşılayabileceği bir miktar değildi. 1966'nın parası ile tam 100 bin lira gerekiyordu. Sanatçı arkadaşları yetişti imdatlarına, İstanbul Tiyatroları bir gecelik gelirlerini, yani 20 bin lira verdi aileyeBir de Gece Yarısı Tiyatrosu yapıldı, o paralar ve dönemin gazetelerinin başlattığı kampanyalarla denkleştirildi küçük delikanlının ameliyat parası. Ahmet Amerikaya gitti, başarılı da geçmişti ameliyatı. Ama bir gün komaya girdi ve bir daha uyanamadı. Tarih 16 Haziran 1966yı gösteriyordu, tam da annesinin doğum gününden bir gün öncesini Oğlunun ölüm haberini İzmirdeki bir oyun öncesi alan Adile Naşit, bu habere rağmen sahneye çıktı ve bütün salonu güldürdü. Ama bu olay bütün hayatını değiştirdi. İzmirden İstanbula geldiği uçaktan perişan bir halde inen Hafize Ana, bir daha uçağa binmedi ve doğum gününü kutlamadı.Bu acı kaybın ardından kendini tiyatroya, sinemaya ve çocuklara adayan Adile Naşit, uzun süre savaş verdiği kansere takvimler 11 Aralık 1987i gösterdiğinde yenildi. Ardında ise sayısız film ve Kuzucuklarını bıraktı Hababam Sınıfının Hafize Anası, çocukların uykudan önce Masalcı teyzesi, Yeşilçamda Münir Özkulun tonton eşi, Türk sinemasının hep özlemle hatırlayacağı usta oyuncusu Hepimiz Adile Naşiti şen kahkahalarıyla, insanın içine işleyen bakışlarıyla tanıdık. Ancak madalyonun öteki yüzü hiç de öyle değildi. İşte Adile Naşitin Üçüncüadam.wordpressin de web sitesinde yayınladığı 13 Eylül 1980 Ses Dergisi'nde yayınlanan röportajı -Adile Hanım yıllardır vazgeçmediğiniz oyunculuk tutkusu nasıl bir tutkudur?Ben başka hiçbir şey görmedim ki. Tiyatroda doğduk Selimle ikimiz. Kulislerde, tiyatronun ta içinde büyüdük. Babamızdan gelen bir tutku tiyatroculuk. Ayrıca çok sevdiğim bir iş.-Hiç canınız sıkılıp da bu sahnelerden kurtulayım, evimin bir köşesinde yün öreyim diye aklınızdan geçmiyor mu?Hayır, geçmiyor diyebilirim. En çok yorulduğum, bunaldığım zamanlarda evimin bir köşesinde oturayım diye kafamdan geçiririm. Ama öylesine çabuk geçer ki bu duygu, hemen sahneyi özleyiveririm.-Peki provalar, geceleri oyun ve bunun ardında evde yapılması gereken yığın iş kalıyor. Bunların altından nasıl kalkabiliyorsunuz?Genellikle yapılacak işim pek olmuyor. Eskiden yemekleri ben yapardım. Şimdi kocam yapıyor. Mutfağa girmiyorum bile. Bir tek çamaşırları yıkamak kalıyor, onu da ben yapıyorum artık yüzsüzlük olmasın diye. Diğer işler ise, ortaklaşa düşe kalka gidiyor.-İnsan ilişkilerinden ve aşktan söz etsek. Örneğin kaç kez âşık oldunuz? Aşık olduğunuz zaman neler hissettiniz?Galiba ilk kez kocama, gerçekten âşık oldum. Senelerdir beraberlik yürüdüğüne göre, aşk sonradan sevgiye ve dostluk haline dönüştü. Kocam benden yirmi yaş büyüktür ve hep beni kollamış korumuştur bugüne dek. Aşık olmak duygusuna gelince, kötü bir şey aşk. Hüsranı, gözyaşı bol bir iş. Duyguların tümü pır-pır ediyor ya insanın içinde, ya sonrası ne oluyor? Hüsrana uğramayı sevmiyorum. -Ağlamak güzeldir derler. Sık sık ağlar mısınız? Ya da ağlamayı sever misiniz?Bayılırım. Öylesine çabuk boşalır ki gözümden yaşlar, ben bile şaşırıyorum. Galiba yaşantımın içinde tüm olayları bütün yoğunluğuyla yaşadığım için böyle. Bir olay bir başkasını anımsatıyor ve bir zincir halinde yürüyüp gidiyor kafamın içinde olaylar. Örneğin filmlerde hiç zorluk çekmem ağlama konusunda. Kafamın bir köşesine sıkışmış, atamadığım, söyleyemediğim olayları anımsar ağlayıveririm.-Demek ki sıkıntılarınızı pek dışarıya vurmuyorsunuz ve bundan ötürü de zaman zaman mutsuz olduğunuz söylenebilir mi?Mutsuzluğun yanı sıra, sağlığım korkunç derecede bozuluyor. Tansiyonum düşüyor ve hasta bir kadın oluyorum. Mutsuzluk ayrı. Her insanın çok canının sıkıldığı bunaldığı zamanlar vardır. İşte öylesine bir şey oluyor. -Kadınlık sizce nedir?Çok önemi benim için. Hanımlığı, sevecenliği olmalı kadının. Evini sevmeli. işi varsa işini sevmeli ve ilişkilerini güzel tutmalı kocasıyla, dostlarıyla. İşte bütün bunları bilebilen bir kadın, bence kadınsı ve hanımlığı yapabilen bir kadın oluyor.-Çok güzel bir kadın olmak ister miydiniz?İsterdim. Hiçbir zaman kendimden memnun olmamışımdır. Giydiklerimin bana yakışmadığını düşünürüm. Makyaj yaparım, örneğin bir filmin galasına gitmek için, Aman ne olmuşsun böyle desinler, gözlerim dolar koşar banyoya yıkarım suratımı.-Biraz komplekslerinizi anlatmış oluyorsunuz böylece?Elbette. Giydiklerimi hiç yakıştırmam kendime dedim. Her zamankinden biraz daha şık giyinsem Aman ne güzel olmuşsunuz Adile abla desinler mahvolurum. İşte bana acıyorlar, onun için iltifat ediyorlar. diye. Son zamanlarda denize giremez oldum. dehşetli utanıyorum. Bu son yolculukta ya bir, ya da iki defa denize girdim. Hiç kimsenin ısrarı beni kandıramadı. etrafımda benim yaşımdaki kadınlar örtüler içinde oturup beni seyrettikçe, iyice kötü oluyorum, Hepten vazgeçiyorum. Aşağılık kompleksi bunlar tabii ki. -Batıl inançlarınız çok olmalı?Hemen hepsine inanırım. Biraz hafifletmeğe çalışıyorum bütün bunları ama, öylesine az yararı oldu ki bu çabamın. Kocam bile alıştı artık bütün bunlara. Birisi ölsün, gece hemen yataklarımız birleşir, bu iş bir ay kadar sürer. Olay biter, bir yenisi oluncaya kadar yine yaşamımız normale döner.-Sizi en fazla kızdıracak, yerinizden hoplatacak olay ne olabilir?Öylesine çok ki. Yukarıda da söylediğim gibi, kızgınlığımı açık açık belli etmiyorum. Ama, kırılıyorum. Örneğin, tiyatroda akşama kadar elleri donarak yerleri süpüren çocuğa Haydi git de bana bir paket sigara al deyiverenlere sinirlenmemek olası değil. Yüreğimin içinden bir şey cızlayıveriyor o zaman. Belki ağlıyorum, görmemezliğe geliyorum falan -Batıl inançlarınız çok olmalı?Hemen hepsine inanırım. Biraz hafifletmeğe çalışıyorum bütün bunları ama, öylesine az yararı oldu ki bu çabamın. Kocam bile alıştı artık bütün bunlara. Birisi ölsün, gece hemen yataklarımız birleşir, bu iş bir ay kadar sürer. Olay biter, bir yenisi oluncaya kadar yine yaşamımız normale döner.-Sizi en fazla kızdıracak, yerinizden hoplatacak olay ne olabilir?Öylesine çok ki. Yukarıda da söylediğim gibi, kızgınlığımı açık açık belli etmiyorum. Ama, kırılıyorum. Örneğin, tiyatroda akşama kadar elleri donarak yerleri süpüren çocuğa Haydi git de bana bir paket sigara al deyiverenlere sinirlenmemek olası değil. Yüreğimin içinden bir şey cızlayıveriyor o zaman. Belki ağlıyorum, görmemezliğe geliyorum falan -Özlemlerinizin, keyiflerinizin eski tadı kaldı mı?Özlemler değişti. Yaşamadaki amaçlar bir başka türlü oldu galiba. Yine de sevinecek, mutlu olacak şeyler bulabiliyor insan her türlü acıya rağmen.-Ölmekten korkuyor musunuz?En büyük korkum. Aklıma getirdiğim an her tarafım titriyor. -Bir erkek sizce nasıl olmalı?Ha önemli işte bu. İnsanı saracak, güvenilecek birisi olması gerekiyor erkeğin. Sorumlulukları paylaşacak, dostluğu iyi tanıyan birisi diye tarif edebiliyorum.