O akşam gayet iyi ve her şeyden habersizce yürüyüşe çıkıp eve döndük. Gece 1'de ufak ufak rahatsızlık veren kasılmalar başladı. Yarım saatte bir olup beni uyutmuyordu ama ben Atakan'ı bile uyandırmadım. Sabah 7'ye kadar her şey katlanılabilirdi. Gerekli muayeneleri yaptık. O kadar ısrar kıyamete rağmen tam 40'ını doldurduğu gün gelmeyi bekleyen dakik çocuğum ne aceleniz vardı baştan beri tarih belliydi diyerek bugün doğacağının haberini verdi. Müzik açtık mum yaktık. Hastane çantamıza fotoğraflarımızı koyduk. Hastane öncesi son hazırlıkları tamamladık ve saat 15'e kadar evde doğumun ilerlemesini bekledik. Egzersizler yaptık.