Şu an kendime olan güvenimi kaybetmesem de geleceği düşündüğüm an inanılmaz bir korku ve dehşet yaşıyorum. Bu gün olduğu gibi. Çünkü 9 sene yokuş aşağı yürüyünce insan ister istemez güzel şeyleri haketmediğini düşünüyor.
Zaten geleceğimi düşündüğümde bu yüzden dehşete kapılıyorum. Normalde aciz gözükmeyi hiç sevmem, yani beni tanımayan insanlara. Kime ne yani ben ne yaşıyorum? Niye paylaşıyorum? Napıyorum kendimi mi acındırıyorum? Bana üzülün mü istiyorum? Hiçbiri değil sadece tüm bunların buraya yazabilecek kadar normal şeyler olduğunu hissetmeye ihtiyacım var.
Başarısızlığın, üzülmenin, depresyonun, hastalığından bahsetmenin, ağlamanın, zaman zaman pes etmenin normal bişi olduğunu düşünmeye ihtiyacım var. Ben bungün böyleyim, yarın yine ayağa kalkarım. Çünkü işime aşığım, üretmeden duramam ve her yazdığım şeyden sonra hissetttiğim o heyecandan da vazgeçemem. Ama bu gün kötüyüm be... "
Derealizasyon nedir?
Derealizasyon, bireylerin çevrelerinden olan olaylardan veya insanlardan kopuk hissettiği zihinsel bir durum olarak ifade edilebilir. Duyarsızlaşma olarak da tanımlanan bu rahatsızlık, çevrenizde bulunan insan ve nesnelerin gerçek dışı görünmesini sağlar. Etrafınızda olan olaylardan kopuk, uzak ve bulanık hissetmeniz demektir. Gerçeklik duygusunun kaybı ya da algının bozulması demek olan bu psikolojik rahatsızlık, kişinin kendi bedenine ve zihinsel süreçlerine yabancılaşmasıdır.