Burcu Biricik evleniyor

Şeref Meselesiyle dikkatleri üzerine çeken Burcu Biricik evleniyor.Güzel oyuncu reklamcı sevgilisi Emre Yetkin'in Sri Lanka'da yaptığı evlilik teklifini kabul etti. Birlikte çekildikleri fotoğrafın altına teş taşını göstererek 'Ne kadar heyecanlıymışım, evet dedim' yazarak mutluluğunu paylaştı. Son dönemde yıldızı parlayan Şeref Meselesi'nin Kübra'sı Burcu Biricik film gibi hayatını Seninleye anlatmıştı. İşte o röportajdan çarpıcı başlıklar... Gencecik, kıpır kıpır, tertemiz bir kalbi, oyunculuğa dair umutları var. İyi ki kabul etmişim diyor Şeref Meselesindeki rolü için. Daha önce de rol aldığım diziler oldu. İyi ki diye kabul ettiğim ve başladığım işlerin hep benim için hayırlı işler olduğunu bildiğimden kabul etmiştim. Yanılmadım diyor gülemseyerek. Nereden çıkmış bu oyunculuk? Biz Antalya Elmalılıyız. Babam ve annem ayrıldığı için emekli bir dedenin yanında büyüdüm. Annem çalışıyordu. Küçük bir aileydik biz. Aslında oyuncu olmak küçüklüğümde içimden gelen bir şeydi. Mahalledeki çocukları organize edip, Hadi size birşeyler oynayayım derdim. Daha sonra lisede tiyatro grubuna katıldım. Oradan da liseler arası bir yarışmaya... Çok ilginç ve destekleyici bir ailesi var diye düşünüyorum. Küçük bir ilçeden koskoca bir dünyanın içine güzeller güzeli kızı salmak, cesaret işi. Ailede tiyatro tutkunu, sanat tutkunu biri mi var acaba diye merak ediyor insan. Ailemde konservatuardan ya da bu dünyadan bir insan yoktu. Dediğim gibi emekli bir dede ile büyüdüm. O da bana hep, Aman kızım altın bir bileziğin olsun. Öğretmen ol, doktor ol dedi. Büyüyüp oyuncu olacağım ve bundan da para kazanacağım gibi bir düşüncem yoktu açıkçası. Ama bir şeyi biliyordum ki, üniversitede tiyatro hep hayatımda olacaktı. Amatörce de olsa sahneye çıkacağımı biliyordum. Peki ya üniversite, orada ne oldu?İzmire arkeoloji okumaya gittim. İlk işim de tiyatroya yazılmak oldu. Daha sonra oradan Bornova Şehir Tiyatrosu sınavlarına katıldım. Yetenek sınavıyla kabul edildim. Daha sonra İstanbula gelip bir yarışmaya katıldım. Kanal Dde Artiz Mektebi yetenek yarışmasıydı. Sinan Çetin, Müjde Ar ve Haldun Dormen vardı jüride. 10 hafta boyunca çok güzel bir performans sergiledik. Birinciliği ben göğüsledim. Arkeoloji ne oldu dedim. B planı bu alan mıydı?Maalesef arkeolojiyi son sınıfta bırakmak zorunda kaldım. Yarışmaya son sınıfa başlarken katılmıştım. Buraya gelince de o koşuşturmanın ve çemberin içine girince çıkamadım diyor masumca gülümseyerek. Seviyor belli. Ama oyunculuğu mu yoksa şöhreti mi? Bunun farkında mı? Açıkçası hayır. Şöhretle çok derdim yok. Bu işi seviyorum ve sevdiğim işi yapıp para kazanabileceğimi anladım. Aynı zamanda insanların güzel tepkilerini alıyorsunuz. Hem severek yapıyor hem de bu işten hayatımı idame ettirebilecek kadar para kazanıyorsam, insanların da güzel tepkilerini alıyorsam neden yapmayayım ki! Yaptığım işten çok memnunum. Mutluyum oluyor yanıtı... Ne güzel! Elbette mutlu olsun Burcu, bol alkış alsın, daha güzel işler yapsın. O kendine ait yarattığı küçücük dünyasında çok mutlu. Küçük derken aklıma küçük bir ilçeden metropolün içine düşen kız takılmıyor değil. Ürkmüş müdür acaba? Ne hissetmiştir, korkmuş mudur, niye geldim ben buraya demiş midir? Üstelik tek başına...Küçük bir yerden geliyordum ve buradaki insanların hayat görüşüne hiç açık değildim açıkçası. Alışık değildim. Galiba biraz deli cesareti benim ki. Biraz da buradaki yaşam tarzını bilmemekten kaynaklanıyor sanırım. Masum ve küçük bir yerden geldiğim için hep insanda karşısındakini kendi gibi görme eğilimi oluyor. Mağazada satış danışmanlığı yaptım, ajansta asistanlık yaptım, cafede çalıştım. Çalışıp para kazanmak hayatımın hep bir yerinde vardı. Hiçbir zaman el bebek, gül bebek bir kız olmadım. Dediğim gibi, anne-baba ayrıydı. Böyle olunca savunma mekanizması gelişiyor. Kendi ayaklarınızun üzerinde durmak zorunda kalıyorsunuz. Şimdi o kadar mutluyum ki, bunları yaptığım için. Bir anda yumuşak bir hayattan çıkıp çok sert bir hayata geçiş yapmadım. O nedenle kendi ayaklarımın üzerinde duruyordum, çalışıp paramı kazanıyordum. Buraya geldiğimde ise daha sert koşullar da vardı fakat çok fazla zorlanmadım. Tüm bu zorlu çocukluk ve genç kızlık dönemi boyunca hiç hayal kurmuş muydu? Hayır. Hayal aslında kurmam. Sadece benim için an vardır. Kız çocuklarının hep yaralı yüreğidir ya baba sevgisinden yoksun büyümek. Çünkü en çok babaları, kızları sever. En çok onların kokusunu arar. İlk aşık oldukları erkek babalarıdır. Hiç sorgulamış mıydı bunları Burcu? Bu onun yaşamında bir eksiklik yaşatmış mıydı? Tabii, bunda ben çok küçükken anne-babamın ayrılmış olmasının da etkisi var. Hayatı anlamaya başladığında zaten onların ayrı olduğunu bilerek yaşadığınız için sorgulamıyorsunuz. Böylesi daha hayırlı olmuş diyorum hep Ya ilk aşk? İlk aşkı babası mıydı her genç kızın çocukken hissettiği gibi? Değil. Benim ilk aşkım çok fenaydı. Travmaydı benim için. Çünkü o zaman ortaokuldaydım ve platonik aşık olmuştum. Lisede bile o aklımdaydı. 5 yıl sürdü. Onun için mektuplar yazardım. Yanına gidip, 'Bakar mısın' derdim. İşim var deyip giderdi. Elimde mektupla kalakalırdım. Sadece gördüğümde değil adını bile duyduğumda kıpkırmızı olurdum. Bir süre sonra sevgili olduk. O kadar utanıyordum ki yanındayken, onun elini dahi tutamıyordum. Daha sonra ayrıldık. Benim aklımda o uzun süre daha kaldı. Sonra evlendi, çocuğu oldu. Bitmesi gereken bir şeydi ve bitti diyor eski aşkını anlatırken.