Ahmet Sezerel: Herkes ya zengin ya fakir, ya çok biliyor ya cahil; hiçbir şeyin ortası kalmadı

Ahmez Sezerel, namıdiğer Çalışkan Ahmet, Hababam Sınıfının ilk ve tek mezunu olarak tarihe geçti. Türk sinemasının efsane isimlerinden ve gerçek emekçilerinden biri. Hala çok yakışıklı ve karizmatik göründüğünü söyleyince kahkaha attı. Ben kendime hiç iyi bakmadım ama yıllar biraz nezaket göstermiş olabilir diyor. Ahmet Sezerel ile nostalji yolculuğu yaptık. Röportaj: Oya ÇINAR, Fotoğraflar: Ozan GÜZELCETürk sinemasında hafızamızda yer eden ne kadar film varsa ya oyuncu ya yönetmen ya yapımcı olarak yer almışsınız. Aynı zamanda Hababam Sınıfının ilk ve tek mezunusunuzEvet; diplomamın haklı gurunu yaşıyorum. (Gülüyor) Her şey tiyatroya adım atışımla başladı. Ali Poyrazoğlu Tiyatrosunda başladım oyunculuğa. Sonra Metin Erksanın yazıp yönettiği Kadın Hamlette Ofelyayı oynadım. Ardından Şerif Görenin filmi Darbede oynadım. Sonra zaten Arzu Film dönemi başlıyor Arzu Filmde bir aile gibiydik. Ertem (Eğilmez) Abinin evinde toplanılırdı. Gırgır şamata Hem işimizi yapar hem deli gibi eğlenirdik. Tabii o zaman her şey çok başkaydı. Çalışma disiplini de farklıydı. Özellikle Arzu Film ekibinde her şey başka türlü ilerlerdi. Mesela önce tretman yazılırdı. Diyaloglar sette yazılırdı. Şimdiki gibi önce senaryoyu birinin tamamen yazıp bitirmesi diye bir şey yoktu. Yavuz Turgul, Sadık Şengil, Halit Akçatepe diyalogları yazardı. Ertem Abinin meşhur bir öğlen uykusu vardı. Uykusundan uyanır, yazılanlara bakardı. Beğenirse çekerdi, beğenmezse yırtar atardı.ERTEM EĞİLMEZ ÖĞLEN UYKUSUNA YATAR SONRA KALKAR FİLM ÇEKMEYE BAŞLARDIGünümüzde de sürekli aynı oyuncularla, aynı ekiple çalışan yönetmenler zaman zaman eleştiriliyor. Ertem Eğilmezin bu tutumu neyle ilgiliydi?Biliyordu çünkü kimin ne yapacağını, neyi yapamayacağını. Kendine has bir çalışma tarzı vardı. Saat 2den öne katiyen başlamazdı çekime. 12de onun evinde yemek pişerdi. Hepimiz öğle yemeğimizi yerdik. Ardından Ertem Abi bir uykuya yatardı. Sonra 2de kalkar, film çekmeye başlardı.Hababam Sınıfında oynadığınızda kaç yaşındaydınız?21 sanırım. O set de bir panayır gibi, lunapark gibiydi. Ertem Abi uyanana kadar biz tüm çocuklar top oynardık, voleybol oynardık. Kemal (Sunal), Halit Abi, Adile (Naşit) Abla da hep bizimle tabii. Şimdi bakıyorum; işi olmayan oyuncu o gün sete gitmiyor. Bizde öyle bir şey yoktu. O gün bizim çekimimiz olmasa dahi hepimiz orada olmak zorundaydık. Ertem Abi hepimizi yanında isterdi. 1953te Beyoğlunda doğmuşsunuz. Çocukluğunuzun ya da ilk gençliğinizin Beyoğlunu ve daha genelinde İstanbulunu anlatır mısınız biraz?Beyoğlu artık Türkiye bile değil; çok değişti. Geçtiğimiz Pazar günü Ali Poyrazoğlu Tiyatrosuna gittim. Hayretler içinde kaldım. Meşhur Rebul Eczanesi, kokoreççi olmuş. Kalabalıktan yürünmüyor. Şu an biz yurt dışından gelenler için çok ucuz bir ülkeyiz tabii. Her yerde yabancılar Herhalde pandemi olmasa Türkiyeye turist yağardı. Biz Beyoğluna çıkarken bile çok şık giyinir çıkardık. İnsanların hem davranışlarına yansıyan, hem dışarıdan görünen bir şıklık vardı o zaman. Her şeyin bu kadar değişmesi size ne hissettiriyor?Çok çok üzücü Değişim başlı başına kötü bir şey değildir ama maalesef biz kötü yönde değiştik. Bir kısmı dijital dünyanın getirdiği şeyler ama bir kısmı da insanların kendi tercihiyle ilerleyen şeyler. Kültür olarak çok geriye gidiyoruz. Hem ekonomik olarak hem kültür olarak sınıf diye bir şey kalmadı ortada. Herkes ya zengin ya fakir. Ya çok biliyorsun ya çok cahilsin. Hiçbir şeyin ortası yok. Böyle bir şey olur mu! Sosyal medyayla aranız nasıl? Ara sıra Facebooka kim ölmüş diye bakıyorum. (Gülüyor) Oradan haber alıyorum çoğu şeyi. Birlikte çalıştığım yol arkadaşlarımın neredeyse hiçbiri artık yok. Eski resimler geliyor bazen elime, sayıyorum. 10 kişilik gruptan dört kişi kalmışız sadece. Çok güzel değerlerimizi kaybettik. Hayatta oldukları sürece dostluğumuz hep devam etti. Kemalle (Sunal) sevgili Ayşen Gruda ile, Münir (Özkul) Abi ile.Nerede buluşurdunuz vakit geçireceğiniz zaman?Çiçek Bar efsanesi vardı, bilen bilir. Şimdi o da bitti maalesef. Sahibi değişince devrettiler, devredilince ruhu da gitti. Üç yıl öncesine kadar, hayatta kalanlar olarak orada buluşmaya devam ediyorduk.O günleri anmak istediğinizde şimdi ne yapıyoruz?Yine toplanıyoruz ama artık Yakupta buluşuyoruz haftanın belirli bir günü. Yeni filmleri nasıl buluyorsunuz?Valla hepsini izliyorum, yüzde 90ının çok saçma buluyorum. Sinema değil, film değil şimdi yapılanlar. İyiler de var elbette ama birkaç tane. Yüksel Aksunun her filmini severim. Çağan Irmakı severim ama çok sayılı. Çünkü sinemaya gerçekten gönül veren insan da yok artık. Babasının evi var mesela, onu sattırıyor. Niye? Ben film yapacağım diye. Film böyle yapılır mı evladım? İnanılmaz kötüler, inanılmaz yaniBENİM DÖNEMİMDEN KİMSE SİNEMADAN PARA KAZANAMADIPara kazanabildiniz mi sinemadan?Size bir şey söyleyeyim mi? Kemalin (Sunal) son dönem yaptığı bir iki film olmasa şu an ailesine bırakacak bir serveti yoktu. Biz hiçbirimiz para kazanamadık sinemadan. Şimdikiyle kıyaslayamazsanız bile. Ben şu an aynı fizikle 21 yaşında olsaydım, düşünebiliyor musunuz şimdi kazanılan paraları. Bizde şartlar çok belliydi.Genç oyuncuları nasıl buluyorsunuz? Çok beğendiğiniz isimler var mı?Hakikaten iyi oyuncular var. Kenan İmirzalıoğlu olsun, Kıvanç Tatlıtuğ olsun. Şu an an aklıma gelmeyen çok iyi isimler var. Kızlarımız da şahane. Selin Şekerciye bayıldım mesela Yeşilçamda. Hakikaten harika. Pınar Denizi de çok beğeniyorum. Peki, ekrandan uzak kalmayı siz mi tercih ettiniz yoksa şatlar mı bu şekilde gelişti?Hayır; bir sabah kimse aramadı ve öylece bırakmış oldum ben de oyunculuğu. Televizyonda en son Bugünün Saraylısında oynamıştım. Son filmim de Gülen Adam. Oyunculuğun yaşı olmaz. Çok içime sinen bir iş olsa, tek sahne bile olsa gider oynarım.Yönetmenlik ve yapımcılık da yaptığınız için merak ediyorum. Hiç kendiniz bir film yapmayı düşünmediniz mi?O hep var aklımda ama şu anki teknikle bizim zamanımızdaki çok farklıydı. Şu an teknoloji çok ileride. Dijital kameranın karşısına geçince hala o eski kameranın sesini bekliyorum ben. (Gülüyor)Sinemadan sonra kendinize nasıl bir hayat kurdunuz? Şimdi nelerle meşgulsünüz?Şu an altı ayım Bodrumda, altı ayım İstanbulda geçiyor. Badrumda bir beach işletiyorum. 36 senedir işletmecilik yapıyorum. Belki tekliflerin durmasında bunun da payı vardır. İnsanlar beni meyhaneci sanıyor olabilir. (Gülüyor) Çok iyi görünüyorsunuz bir yandan da. Yıllar size nazik mi davrandı biraz?Hadi canım hahahah! Çok teşekkür ederim. Valla kendime hiç özel olarak bakmadım. Hiç de nazik davranmadım ama yıllar bir nezaket göstermiş olabilir. 68 yaşındayım artık. Yaş epeyce kemale erdi ama yaşama sevincimiz baki.