Ahmet Kaya'nın abisi canlı yayında anlattı: Eğer kardeşim yaşasaydı Serdar'ı karşısına alıp şunları söylerdi...

Ahmet Kayanın abisi Mustafa Kaya, Kanal D ekranlarında yayınlanan 2. Sayfa programına konuk oldu. Son günlerde çıkan Ahmet Kayanın hayatı film oluyor haberlerine cevap veren Kaya, Birileri kendi başına gitmiş, film çekiyor. Bir sır gibi saklıyorlar ifadelerini kullandı. Serdar Ortaç hakkında da konuşan Mustafa Kaya Kendi adıma konuşayım, ben Serdarla helalleşirdim dedi.İşte Mustafa Kayanın açıklamalarından satır başlarıAhmet deyince benim evladım gibi, çocuğum gibi... Ahmet ailenin en sevilen, aileye mutluluk, umut getiren bir çocuktu. Hakikaten de umut getirdi. Erken kaybettiğimiz için üzülüyorum. 28 Ekim akşamı hem ev sahibimiz hem de ebe olan Fatma Hanım Ahmet'i doğurttu. Ben 7 yaşındaydım. yıkadılar kucağıma verdiler. O anı anlatamam. Annem 'ver emzireyim' dedi. Öyle bir bağırdı ki Ahmet, 'biz bu çocuk şarkıcı olacak' dedik. Biz Ahmet'le koyun koyuna yatardık. Gelir yatardı yanıma 'Çek elini buz gibisin' derdim, 'Ya dur çok üşüdüm' derdi. Biz öyle büyüdük.Sabah saat 10.00 falandı. Telefon çaldı, açtım. Karşıdan bir ses Gülten aradı 'Abi Ahmet'i kaybettik' dedi.'Ben de konsere gitmiştir, koskoca adam nerede kaybolacak' dedim. 'Öldü' deyince bütün bina başıma yıkıldı. Ben üç dört ay tedavi gördüm, psikolojik... Ayakkabılarım olmadan sokağa çıkıyordum. Kolay değil, 43 yıl birlikte yaşadığın, koyun koyuna yattığın insanı kaybetmek çok zor. İnsanın evladını kaybetmesiyle kardeşini kaybetmesi aynı şeydir. Mesela birbirimizi 2 ay görmesek görüştüğümüzde başlardık ağlamaya. Geçmiş günlerde çektiğimiz acılara ağlardık. Sonra da kahkahalarla başlardık gülmeye. Hiç kimse kalkıp da Ahmetin önünde durmadı. Ya da ona bu tür hakaret içeren sözler söyleyenlerin önünde durmadı. Mehmet Aslantuğ durdu sadece. Düşünce görüş ayrılığı önemli değil bu konularda önemli olan insan olmak. Bir de Nurettin Soydan engel olmaya çalıştı. Ahmet plansız programsızdı, ama bu kariyere ulaşacağı belliydi. 86 – 87 yılında Ahmet, Ahmet Kaya oldu. Emek sinemasında konser verecekti. Bir arkadaşımız ben ve Ahmet oturduk, konser saati geldi dışarısı ana-baba günüAhmet sahneye çıkarken kalabalığın içinde birilerine çarptı. O kişi de Biz de sıra da bekliyoruz, sıranı bekle dedi. Ahmet de tamam dedi. Sahneye çıktı az önce çarptığım arkadaştan özür dilerim dedi. İnsanlar şaşırdı çünkü çoğu kişi kalabalığın arasında tanımadı. Ben kendi adıma konuşayım, elbette ki Serdar Ortaçla helalleşirdim. Orada Serdar Ortaçtan daha kalın adamlar vardı. Serdardan daha önemli insanlar vardı. Serdar Ortaçla ilgili düşüncelerimi söylediğim de insanlar bana kızabilir. Kardeşine böyle şeyler yapmış birini sen nasıl affedersin? diyebilir. Ama benim kardeşim kavgacı, öfkeli bir insan değildi. Ahmet sevgiden yanaydı, baktığı zaman gözlerinin içi gülerdi. Ben eminim yaşasaydı, bu olaylardan sonra Serdara şunları söylerdi, Aslanım bak sen o gün böyle böyle yaptın ama sen daha hayatı tanımıyorsun, yaşamı bilmiyorsun derdi. Defalarca da özür diledi, Serdarın da pişman olduğunu biliyorum. Gülten'in izni olmadan benim bilgim olmadan ben 2 haftadır basında söylüyorum zaten. Bensiz film olmaz kardeşim. Onun doğumundan ölümüne kadar benden başkası bilemez. Biri çıkıp 'ben film çekiyorum' dediği zaman sinirleniyorum. Derisini yüzecekler neredeyse. Gülten ile de konuştum 'Biz bu işi yapacaksak birlikte yapacağız' dedim. Bizim amacımız para kazanmak değil, bizim amacımız 'halka Ahmet Kaya'yı doğru anlatmak'... Birileri kendi başına gitmiş, film çekiyorlar. Bir sır gibi saklıyorlar 'Ahmet'i kim oynayacak' falan. Doğumundan 30 yaşına kadar Ahmet'in hayatı bir temeldir. Ben, annem, baba, Ahmet'in ablaları, Gülten, çocukları bir araya geliriz. İnsanların uydurdukları şeyleri çıkarırız. Temeli kurarız. Buna devlet de kredi verir, banka da kredi verir, 3. şahıslar da kredi verir. İş sağlam olur. Ben Ahmet'in tablosunu yapıyorum, sadece gözlerini çizmedim. O hüznü görmek istemiyorum.