Ölü Ozanlar Derneği'nden unutulmaz replikler...

Peter Weir'in yönettiği, Robin Williams'ın öğretmen rolündeki Ölü Ozanlar Derneği büyük ses getiren filmlerden... 1989 yılında çekilen film, En İyi Özgün Senaryo Akademi Ödülünü aldı.Peter Weir'in yönettiği, Robin Williams'ın öğretmen rolündeki Ölü Ozanlar Derneği büyük ses getiren filmlerden... 1989 yılında çekilen film, En İyi Özgün Senaryo Akademi Ödülünü aldı. Film, John Keating adlı başarılı ve bir o kadar da farklı olan edebiyat öğretmeninin disiplinli bir erkek okulu olan Welton Akademi'ye öğretmenlik yapmaya gelmesiyle başlıyor. Bay Keating, çoğu baskı altında olan öğrencileri edebiyat ve şiirin bambaşka dünyasıyla tanıştırıyor. Onlara özgürlüğü, hayatı yeniden anlamayı, dünyaya farklı açılardan bakmayı öğretiyor. Ancak Welton Akademisi'nin felsefesine tam örtüşmeyen bu ders anlatımı yönetimin gözünden kaçmaz. Okul müdürü Bay Nolan, yeni edebiyat öğretmenini öğrencilerinden birinin intiharından sorumlu tutar ve Bay Keating'i okuldan ayrılmaya zorlar. İşte unutulmaz filmden unutulmayacak replikler... Bay Keating: Yaşadığın günü kavra! Henüz vakit varken tomurcukları topla. Yazar bunu neden yazmış?Öğrenci: Acelesi var.Bay Keating: Bilemediniz. Ama önemli olan yarışmaktı. Çünkü hepimiz solucan yemi olacağız, arkadaşlar! Buna ister inanın, ister inanmayın, her birimiz bir gün nefes almayı kesecek ve öleceğiz. Bay Keating: Şimdi öne doğru bir adım atın. Ve geçmişten gelen bu yüzleri biraz inceleyin. Onlara daha önce ciddi olarak bakmadınız. Sizden pek farklı değiller. Aynı saç modeli. Tıpkı sizler gibi hormonlara sahipler. Bay Keating: Sizler gibi yenilmez hissediyorlar! Dünya onlar için bir istiridye. Çok büyük şeyler başaracaklarına inanıyorlar. Sizler gibi gözleri umutla dolu. Bay Keating: Peki yapabileceklerini yapmak için yaşamaya acaba çok geç mi başladılar? Çünkü bu oğlanlar artık çiçeklere gübre oldu. Bay Keating: Ama eğer dikkatle dinlerseniz size fısıldadıklarını duyarsınız. Yaklaşın. Dinleyin!.. Bay Keating: Duyuyor musunuz? Carpe Carpe Carpe Diem! (Anı Yaşa) Bay Keating: Yaşadığınız günü kavrayın, çocuklar. Hayatınızı olağandışı yapın! Henüz vaktin varken tomurcukları topla.Zaman hâlâ uçup gidiyor.Ve bugün gülümseyen bu çiçek,yarın ölüyor olabilir. Kim ne derse desin, sözcükler ve düşünceler dünyayı değiştirebilir. Dikkat edilmesi gereken ve cesaretli olunması gereken zaman vardır ve mantıklı bir kişi hangisi olduğunu bilir. Millet, kendi sesinizi bulmak için çabalamalısınız. Çünkü ne kadar uzun beklerseniz, bulmanız o kadar zor olur. Thereau demiştir ki; Çoğu insan hayatını büyük bir çaresizlik içerisinde geçirir. Siz böyle olmayın! Bırakın bunu!.. Ormana gittim çünkü bilinçli yaşamak istiyordum. Hayatı tatmak ve yaşamın iliğini özümsemek istiyordum. Yaşam dolu olmayan her şeyi bozguna uğratmak ve ölüm geldiğinde aslında hiç yaşamamış olduğumu fark etmemek için. Hayatın iliğini emmek, kemiği boğazına kaçırmak değildir. Bu bir savaş, muharebe; kalpleriniz ve ruhunuz yara alabilir. Sana gülmüyoruz, sana doğru gülüyoruz. Ağlamak değil gülmek için sebepler arayın. İçimdeki barbarca çığlığı dünyanın çatısından haykırıyorum. Hepimizin kabullenmeye ihtiyacı var ama inançlarınızın size özgü olduğuna güvenin. Ormanda yol ikiye ayrıldı ve ben hep daha az kullanılanı seçtim. Bu hayatımdaki tüm farkı yarattı. Aptalca hayaller peşinde koşmayan bir kalp gösterin, ben de size mutlu bir insan göstereyim. Eğer biz gölgeler haddimizi aşmışsak, her şeyin tatlıya bağlandığını düşünün. Aslında bu görüntüler oluşurken siz kazara burada bulundunuz. Eğer insan, güvenle hayallerinin peşinden giderse hiç beklemediği başarıyla karşılaşır. Carpe Diem'i dinleyin. O size yol gösterecektir. Hey kaptan, kaptanım!..