Kelebekler: Acıklı ‘saçmalıklar’ komedisi

Suzan, hiç yaşamadığı bir anıyı hatırlamak istiyor, anılar icat ediyordu. Saçının rengini dahi anımsamadığı annesi de, Bir görseydim, sonra ölseydi dediği babası da, hayallerinde yarattığı birer siluetten ibaretti. Annesinin anlattığı, abilerinin hayal meyal hatırladığı kelebeklerin peşinden giden adamın masalı bile onun için bir keşkeydi. Hayır, bu film sadece 30 yıl önce dağılan bir ailenin birbirlerine yabancılaşmış 3 ferdinin acıklı hikayesi değil, aynı zamanda yersiz kahkahalar attıran bir saçmalıklar silsilesi. Tolga Karaçelik usulü komedisi bir garip aile dramı.Yeni nesil Türk sinemasının medarı iftiharı Tolga Karaçelik, alegorik anlatım dilini seven bir isim. 2010da çektiği ilk filmi Gişe Memuru yönetmenin kişisel yaşamından izler taşıyor, mekanikleşmiş ve kendine yabancılaşmış bir insanın tasvirini yapıyordu. 2015 yapımı Sarmaşık ise Karaçelikin dünya görüşüne dair metaforlarla bezeli bir politik okumaydı. Her iki filminde de gerçeküstü öğelere yer veren yönetmen, son filminde de bu geleneğini sürdürüyor. Gökyüzünden düşen arabanın, salyangozların ya da sarmaşıkların yerini bu kez kelebekler ve patlayan tavuklar alıyor. Filmin ana mekanı, Gişe Memurunda Hüseyinin sorduğu Hasanlar Köyü. Hatta 3 kardeşin köye yolculukları sırasında rastladıkları suskun ve gizemli adam da aynı filmin baş karakterine yaptığı komik bir gönderme. Gerek metnin dili gerekse kamera kullanımı ve oyunculuklarıyla çocuksu ruhunu hiç yitirmeyen bir film Kelebekler Tam da yönetmenin istediği gibi; 6 yaşında bir adam çekip yazmış gibi Filmde duyguları yüksek tutmaya çalıştığını söyleyen Tolga Karaçelik, seyirciyi entelektüel açıdan düşündürmek yerine sinemanın en saf hali ile buluşturmak istediğini vurguluyor. Bir aile dramını bu kadar ironik bir üslupla anlatabilmenin zorluğu bir yana, filmin oyuncularının bile saçmalık diye nitelendirdiği bir metin var ortada. Annelerinin ölümünden sonra yolları ayrılmak zorunda kalan Cemal, Kenan ve Suzan, birbirlerini tanıyamadan büyümüş 3 kardeş. Almanyada yaşayan Cemal uzaya bir türlü gidememiş bir astronot. İstanbulda yaşayan Kenan, kedi köpek seslendirmeleri yaparak geçinmeye çalışan eski bir dizi oyuncusu. En küçük kardeşleri Suzan ise kendini ve işini her şeyden fazla önemseyen eşinden yılmış bir anaokulu öğretmeni. Özel hayatlarında da mesleki yaşamlarında da başarısız bu 3 ismin yolu, 30 yıl sonra babalarından gelen bir telefonla yeniden kesişiyor. Geçmişe doğru çıktıkları yolculuk boyunca birbirleriyle olduğu kadar kendileri ile de hesaplaşıyorlar. Ancak bu noktada filme dair birkaç sorunlu noktaya dikkat çekmek gerekiyor. Kelebekler, dram ile komedi arasında gidip gelirken ritmini zaman zaman kaybediyor. Keskin geçişler dengeyi bozuyor. Melodrama kaçan kimi sahnelerde film klişe tuzağına düşüyor. Peşi sıra can suyu gibi gelen absürd mizah ise filmin omurgasını oluşturmasına rağmen senaryoda yeterince ağırlık bulamıyor. Buna karşın Karaçelikin başarılı karakter yaratımına, rollerinin hakkını fazlasıyla veren oyuncular (Tuğçe Altuğ, Bartu Küçükçağlayan, Tolga Tekin) da eklenince seyir zevki katlanıyor. Evrenin gizemlerine kafa yoran, inanç dünyasını sorgulayan sıradışı imam (Hakan Karsak) karakteri, kör çobanın (Ercan Kesal) manasızca güldüren sürpriziyle de Kelebekler, Türk sinemasında çok yeni ve farklı bir kulvarda geziniyor. Bakanlık desteğinden mahrum kalınca imece usulü çekilmek zorunda kalınan Kelebekler, Tolga Karaçelikin kılpayı yetiştirdiği Sundance Film Festivalinde dünya sineması kategorisinde Büyük Jüri Ödülünü kazandı ve ABD seyircisi tarafından çok sevildi. Bu, sadece yönetmenin değil, Türkiyedeki bağımsız film sektörünün de hanesine yazılan bir başarı oldu. Her ne kadar Karaçelik, Kelebekler için yapılan Amerikan bağımsız filmlerine benziyor yakıştırmasını pek sevmese de Sundanceden gelen ödülde biraz da bu benzerliğin payı var gibi. Yönetmen ve Senarist: Tolga KaraçelikOyuncular: Tuğçe Altuğ, Tolga Tekin, Bartu Küçükçağlayan, Serkan Keskin, Hakan KarsakIMDB Puanı: 8.1