Ölmek veya ölmemek, işte bütün mesele bu!

KAYNAKElif Özgen

Güzelliği dillere destan Mısır Kraliçesi Kleopatra'nın zehirli yılanla intiharı... Acımasız kral Macbeth'in kellesinin gittiği sahne, Romalı general Titus Andronicus'taki pasta ve daha niceleri. İngiliz yazar William Shakespeare'in imza attığı tek bir ölüm bile yeter seyirciyi öldürüp öldürüp diriltmeye. Şimdi ünlü yazarın oyunlarındaki 75 ölümün hepsi aynı anda, aynı sahnede!

Haberin Devamı

Hem de ironiye bakın ki, Shakespeare'in doğumunun 400. doğumgününün hatrına!

"Shakespeare'in Bütün Ölümleri" 20. İstanbul Tiyatro Festivali Kapsamı'nda 24, 25 ve 26 Mayıs'ta Moda Sahnesi'nde olacak.

4 palyaçonun başrolde olduğu oyunun palyaçolarından Petra Massey ile oyun ve oyunu sahneye koyacak toplulukları Spymonkey üzerine konuştuk.

Massey'e göre oyunun amacı net: İzleyiciyi bu kez gülmekten ölmenin eşiğine getirmek!

Spymonkey bir komedi topluluğu ama Shakespeare'in Bütün Ölümleri'ni oynayacaksınız. Komedi ve ölüm nasıl ilişkilendirilebilir? İzleyiciler İstanbul'da bir komedi oyunu mu izleyecek?
1 aylık tiyatro şöleni 3 Mayıs'ta başlıyor
1998'de ilk biraraya geldiğimizde oynadığımız oyun için tabutla tüm dünyayı dolaştık. Bazı ülkelerde görevliler tabuta dokunmak istemiyordu, o tabut bagaj bantları üzerinde dönüp durdu. Ayrıca cenaze aracının içinde de tur attık. Sanırım bunlar ölüme mizahi bakışımızı anlatıyordu. Bu oyun bugüne kadar sergilediğimiz en komik oyunlardan biri hala. Shakespeare'in Tüm Ölümleri ile de bu çemberi tamamlamış olacağız. Şimdi daha yaşlıyız, keliz, daha çirkiniz ama ama 20 yıl daha tecrübeliyiz aynı zamanda. Kısaca söylemek istediğim şu: Evet bu oyun komik, ama aynı zamanda saygısız, kaba, ve çok dokunaklı bir oyun olacak. Ölümün kendisi gibi yani.

Ölmek veya ölmemek, işte bütün mesele bu

Shakespeare'in ölümlerini 4 palyaço sahneleyecek. Bu palyaçolar neyi temsil ediyor? Ölüme farklı bakış açılarını mı?

Bu palyaçolar insanları temsil ediyor. İnsanların biraz kaotik, gülünç ve naif hali. Palyaçolar insanları eğlendirmek, mutlu etmek istiyor ama aynı zamanda Shakespeare'i anlamakta zorlanıyor, üstüne üstlük sıkıcı buluyor. Shakespeare'in çalışmalarına saygı duyuyorlar ama kendi inançlarını, ölüm algılarını da dolambaçlı yollardan sahneye koyuyorlar.

Shakespeare'in bazı oyunlarında ölüm sahneleri o kadar sert ki, izleyicilerin bayıldığı bile oluyor. Özellikle de kanlı sahnelerin olduğu Titus Andronicus oyununda çok yaşanıyor bu durum. Sizin bu oyundaki amacınız nedir? İzleyiciye salondan çıkarken ne hissettirmiş olmak istiyorsunuz?

Umarım bizim izleyicilerimiz de bayılır, ama gülmekten. Biz izleyicinin olabileceği en iyi yerde olduğunu hissederek çıkmasını istiyoruz bu salondan. İzleyicilerin neye güldüklerine anlam veremeden gülmekten yorgun düşmelerini istiyoruz. Ama bu yoğunlukta, arada tamamıyla anlamsız görünen bir sahneden derin bir anlam çıkaracakları bir oyun hazırlıyoruz.

Genelde palyaçoları renkli ve komik kıyafetler içinde görürüz. Ama sizin oyununuzun afişindeki palyaçoların sadece iç çamaşırı var. Nedir bunun nedeni?

Bu, çeşit çeşit renk, kocaman gülüşler ve şaşaa içeren afiş pek çok afişimizin tam tersi. Ama zaten bu oyun da pek çok Spymonkey oyunundan epey farklı. Bu oyunda yönetmen Tim Crouch ile çalışıyoruz. Tim çok zeki biri ve oyuna çok farklı bir yakılaşımı var. Provalar sırasında epey hararetli tartışmalar yaşıyoruz ama zıt fikirlerin meyvesinin daha tatlı olacağını düşünüyoruz, o yüzden halimizden memnunuz. Afişimiz de bu ruh halini çok iyi yansıtıyor. Afişin yaratıcısı Lucy Bradridge hem yeni bir konsept etrafında yoğunlaştı, hem de oyunun mizahi tarafına sadık kaldı.