12 maddeyle tiyatro üstadı Nejat Uygur

Türk tiyatrosunun en önemli oyuncularından Nejat Uygur 2013'te aramızdan ayrılmış olsa da çok büyük bir sanat ve güldürü mirası bıraktı.Asker bir baba ve öğretmen bir annenin üç çocuğundan ortanca olanı. Öğrenim hayatını ülkenin dört bir yanında sürdürdü. Orta öğrenimi sonrası Mimar Sinan Güzel Sanatlar Akademisi Heykel bölümüne kayıt yaptıran Uygur, okulu bitirmedi. Boks, atletizm ve biniciliğe merakı olan Nejat Uygur'un İsmail Dümbüllü'yle tanışması hayatının asıl yönünü çizer. Aileden gelen sanat sevgisi 1940'ların sonunda profesyonel tiyatroya dönüşür. Askerden döndükten sonra kendi adını taşıyan tiyatrosunu kurar ve 1950'de de hayatını Necla Uygur'la birleştirir. Uygur çiftinin 13 yıl süren Anadolu turneleri öncesi ilk çocukları Ahmet dünyaya geldi. Diğer 4 çocukları Süheyl, Süha, Kemal ve Behzat ise turne devam ederken dünyaya geldi. Çocuklarından Süheyl ve Behzat babalarının yolundan gidip tiyatrocu oldular. Süha, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları Genel Sanat Yönetmeni olarak sanat hayatının içinde yer alıyor. Kemal ise piyanist. Heykel eğitimi benim ve tiyatromun hayatını kurtardı. 1960 İhtilali olduğunda Antakyada oynuyorduk. Tiyatro durunca, büyük bir bozguna girdik. Ne yaparım diye kara kara düşünür ve otele alınan gazetelere bakarken aklıma bir fikir geldi. Birinci sayfada Cemal Gürselin fotoğrafı vardı. Birkaç farklı gazete daha aldırdım. Gürselin cepheden, parstan ve profilden resimlerini gördüm. Otelciden testi çamurunun Kırıkhandan temin edilebileceğini öğrendim. Oradan aldığımız çamuru güzel bir terbiye ettim, yağladım. Tezgahı kurdum. Başladım çalışmaya. İlk etapta dört tane yaptım. Bronze ettim. Öyle günlerdeyiz ki vatandaş sokakta askeri gördü mü omuzuna alıyor. Heykellerle çarşıya girdim. Gören, Nejat Abi o ne? diye soruyor. Gürselin büstü, deyince, elimdekileri kısa sürede sattım. 2530 adet yapıp satmışımdır. Heykel bilgim beni büyük bir bozgundan kurtardı. Nejat Uygur'un sanat anlayışını bu cümle özetliyor: Sanat toplum içindir.Sanatçı halkın gözü, ağzı, kulağı. Halkın yanında olduğunuz, dertlerini söylediğiniz zaman sizi seviyorlar. Ayrıca çok güldükleri zaman da unutmuyorlar. Sevgi ve saygımı seyircimden hiç eksik etmedim. İnsan onuruyla katiyetle hiç oynamadım. Oyunda, Kör müsün?, Sağır mısın? diye yazarsa bunları silip, görmüyor musun, duymuyor musun diye düzeltirim 1949'un sonlarında kurduğu tiyatrosu hiç kesintiye uğramayan Uygur'un en büyük ödülü, salonu dolu görmekti. 2007'de Altın Kelebek Tiyatroya Destek Yılı Özel Ödülü, 1998'de Devlet Sanatçısı gibi ünvanlar aldı. Kendi yazdığı oyunları ve yabancı uyarlamaları oynardı. Toplumsal sorunları, politik yozlaşmayı argo kullanarak mizahla hicvederdi. Oynadığı oyunların başlıcaları; Alo Orası Tımarhane mi?, Aman Özal Duymasın, Benim Annem Evden Neden Kaçtı, Cibali Karakolu, Hanedan ,Hastane mi? Kestane mi?, Kaynanatör, Miğferine Çiçek Eken Asker, Minti Minti, Sizinki Can da Bizimki Patlıcan mı?, Son Umudum Milli Piyango, Şeyini Şey Ettiğimin Şeyi, Zamsalak.Rol aldığı sinema filmleri; Beyaz Melek, Vizontele Tuuba, Cafer'in Nargilesi, Cafer Bey İyi, Fakir Ve Kibar, Cafer Bey Uygur, 10 Eylül 2007'de beyin damarlarında oluşan bir tıkanıklık nedeniyle kısmî felç oldu. Sağlık durumuna ilişkin yapılan basın toplantısında Uygur'un sol kolunu hareket ettiremediği, yüzünde kayma olduğu, bacağında biraz hareket olduğu, konuşmasının ise düzgün olduğu ifade edilmiştir. Usta tiyatro sanatçısı Nejat Uygur, 18 Kasım 2013'te solunum yetmezliği sebebiyle hayatını kaybetti.