Yaz'ın gerçek öyküsü: Ece Çeşmioğlu

Kanal Dnin yeni ve iddialı dizisi Yazın Öyküsünün başrol oyuncusu Ece Çeşmioğlu, dizinin öyküsü ve gelecek planlarıyla ilgili açıklamalar yaptı. Vatan gazetesinden Eylem Kaftan'a konuşan Çeşmioğlu, Genç göstermek şu an için büyük avantajım. Bunu biraz tüketeyim, farklı roller oynarım. Cinnet getiren bir kadını da kokoş bir kadını da oynamak isterim dedi. İşte Çeşmioğlu'nun röportajından satır başları... (Fotoğraf: Barış Acarlı)Mimar Sinan güzel sanatlardan bu yıl mezun oldum. İlk İki Aile dizisinde tanıdı seyirci beni. Emre Kınayın kızını oynuyordum. Sonra diğer diziler ve reklamlarla geliştirdim kendimi. İstanbulluyum ama ailem Yugoslav göçmeni. 18 yıl boyunca yetimhanede kendi hayalleri, kendi arkadaşlarıyla yaşayan Yaz, benim canlandırdığım karakter, bir gün hasbelkader annesi ve babası ile tanışıyor. Yazın annesi (Vildan Atasever) bir televizyon yıldızı. Birbirinden haberdar olmayan aileleri buluşturuyor. Yaz annesi olduğunu bilmeden bu programları izliyor. Bir gün annesinin programına bir telefon geliyor; sizin bir kızınız var diye. Olaylar gelişiyor, Yaz bunu öğreniyor ama kabullenmekte zorlanıyor çünkü özgür büyümüş. Anne ve babasının da ebeveyn olmaya dair pek bir bilgisi yok zaten. Yaz da aslında hep nereden geldiğini sorguluyor. Blog günlükleri var, ben nereden geldim, ailem kim diye, ama şimdi arkadaş çevresi ailesi olmuş durumda. Arkadaşı Ekine annelik ediyor mesela. Bana en çok söylenen şey ne kadar değişmişsin deniyor. Daha önce saçımı hep kıvırcık görüyorlardı, bir de dişlerime tel taktırmıştım, o biraz değiştirdi. Ama her şeyden önemlisi artık büyüdüm. İlk işimde 16 yaşındaydım. Öyle Bir Geçer Zamankide 22 yaşındaydım. Şimdi 25im. O kadar değişiklik olsun artık. Hep çok şey öğrendiğim profesyonel insanlar vardı etrafımda. Tiyatroya da öyle yönlendim. İlk annem başlattı. Küçükken taklitler yaparmışım, annem görmüş ve beni ajansa yazdırdı 12 yaşımda. İyi ki de yapmış. Şimdi çok mutluyum. Onu biraz kırmaya çalışıyorum evet. Günümüzde özgür, kendi ayakları üstünde duran kadın ön planda. Bu karakter benim için fazla dikbaşlı aslında. Yetiştiği ortam sebebiyle duvarları var. Mesela dışarda hiç ağlamıyor. O yüzden duygusal yanını sadece yazarak açığa çıkarıyor. Her karakterin çok farklı hikayeleri var birbirlerinden ayrı ve bunların biraraya gelişinden oluşan çatışmada her şey doğal gelişiyor. Hayatta gercekten 18 yaşında bir kızınız karşınıza çıkarsa ne yapardınız? Ben annem olduğunu öğrenirsem ne olur? Fark yaratan şey samimiyet. İlerde bir topluluk kurup, yerli tiyatro yapmayı çok isterim. Bu yıl 3 oyun çıkardık okulda, bir klasik, iki komedi. Sinemada oynamayı da çok isterim. Genç göstermek şu an için büyük avantaj. Bunu biraz tüketeyim, farklı roller oynarım. Saykodelik bir kadın da oynamak isterim, kokoş bir kadın da oynamak isterim. Hep farklı şeyleri oynarım umarım. Psikolog olurdum, zaten okuyorum. Freud, Jung okuyorum sürekli. Oyunculuğa da çok destek oluyor psikoloji. Kendimi geliştirmek konusunda büyük bir sabrım var, kendimi hayallerime bırakabiliyorum. Ama bazı olaylarda insanları kırmaktan çekiniyorum. Yaz gibi en son söylenecek şeyi en başta söyleyemem. Biraz fazla düşünürüm ne söyleyeceğimi. Bazen bazı sahneler için hayattaki bazı anlarda oynanıp, o insanın tepkisini alıp, o sahneye uyarlayabiliyorum. O zaman çok doğal oluyor. Anne babayla ilk karşılaştığı sahne. Yetimhanede bir kız var, onunla tekme tokat kavga sahneleri var. O kavga sahnelerinde zorlandım. Hayatımda ilk kez kavga ettim.