Kuzey Afrika'da kendini yakan yakana!

Kuzey Afrika’nın her yanından kendini yakma haberleri geliyor. Tunus’ta hükümet değişikliğine yol açan halk ayaklanması, 26 yaşında işsiz bir üniversite mezunu olan Muhammed Bouazizi’nin kendisini yakması üzerine alevlendi.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Bouazizi daha sonra öldü. Şimdi ise bölgedeki Mısır, Cezayir ve Moritanya gibi diğer ülkelerden de  protesto gösterilerinin kendini yakmayla sonuçlandığına dair haberler geliyor.

Mısır’da, Kahire’nin hemen dışındaki bir kasabada fırıncılık yapan Abdo Abelmonem Gafr, pazartesi günü başkentte parlemento binası önünde kendisini yaktı.

Mısır İçişleri Bakanlığı’ndan yapılan açıklamada Gafr’ın yüzünün yandığı ama hayatta olduğu ve yanıklarının da o kadar kötü durumda olmadığı açıklandı. Alevler bir polis memuru tarafından söndürülmüş. Gafr’ın neden kendisini yakmak istediği ve kaç yaşında olduğu konusunda ise herhangi bir açıklama yapılmadı.

Cezayir’de güvenlik güçleri pazar günü üç kişinin protesto için kendilerini yaktıklarını duyurdu. Son günlerde de Cezayir’de de protesto gösterileri ve ayaklanmalar patlak verdi. Aynen Tunus gibi, Cezayirlililer de ekonominin durumu, gıda fiyatlarındaki sürekli artış nedeniyle yaşamlarından bıkmış durumdalar ve hükümetin halkın ihtiyaçlarını dikkate almadığını düşünüyorlar.

Moritanya’dan gelen haberlere göre ise pazartesi günü bir kişi kendisini başkanlık sarayı önünde yaktı. Haberlerde kendini yakan adamın adının Yakup Dahoud olduğu ve Facebook’ta yayımladığı bir mesajda Tunus’ta kendisini yakan Bouazizi’ye övgüde bulunup “Seni asla unutmayacağız” diye yazdığı belirtiliyor.

Arap dünyasını yakından izleyen gözlemciler kendini yakma olaylarını “Arap dünyasında dehşet verici yeni bir akım” olarak tanımlıyorlar.

Kendini yakma haberlerinin birbiriyle ne kadar bağlantıolı olup olmadığı ya da kendini yakanların aslında ülkelerinde protestolar başlatmayı amaçlayıp amaçlamadıkları şu aşamada bilinmiyor.

Ama Tunus’taki gelişmelerden de görüldüğü gibi, bölgedeki genç, umudunu yitirmiş ve işsiz kitlelere sahip diğer ülkelerin liderlerinin de tetikte beklemelerini gerektirecek yeterli neden bulunduğu görülüyor.