Bertold Brecht şiirinden örnekler

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Sorular
 
Ne giydiğini yaz bana!
Sıcak tutuyor mu?
Nasıl uyuduğunu yaz bana!
Yatağın yumuşak mı?
Nasıl göründüğünü yaz bana!
Hep aynı mısın?
Neyi özlediğini yaz bana!
Kolumu mu?
Nasılsın, yaz bana!
Hoş tutuyorlar mı seni?
Ne bok yiyorlar, yaz bana!
Cesaretin yetiyor mu?
Ne yaptığını yaz bana!
Yaptığın şey iyi mi?
Neyi düşündüğünü yaz bana!
Beni mi?
Elbette sorulardır sana bütün verebildiğim.
Ve gelen yanıtları kabullenmeliyim, mecburum buna.
Yorgunsan, uzatamam sana elimi.
Ya da açsan, seni besleyemem.
Sanki yaşamamışım bu dünyada, hiç yokmuşum.
Unutmuşum sanki seni.�
 
Duvara Tebeşirle Yazılan
 
"Savaş istiyoruz!"
En önce vuruldu
bunu yazan
 
Dört Aşk Şarkısı
 
1.
Senden ayrıldığımda
O güzel günün sonunda
Açılınca gözlerim
Ne çok sevinçli insan varmış dedim.
 
İşte o akşamdan sonra
Sen bilirsin ya
Daha güzel dudaklarım
Çekirge gibi çevik bacaklarım
 
Ben böyle olalı beri
Daha yeşil ağaç, fidan ve tarla
Daha bir güzel suyun serinliği
Başımdan aşağı boşaltınca
 
2.

Beni sevindirdiğinde
Bazen düşünürüm:
Şimdi ölüversem
Mutlu kalırım
Sonsuza kadar.
 
Sonra yaşlanıp
Beni düşündüğünde
Tıpkı bugünkü gibi görünürüm sana
Bir sevdiceğin olur
Henüz gencecik.
 
3.
Küçücük dalda yedi gül
Altısını rüzgar alır
Ama biri kalır
Bulayım diye onu
 
Yedi kez çağıracağım seni
Altısında gelme
Ama söz ve yedincisine
Tek sözümle gel.
 
4.
Bir dal verdi bana sevgili
Üzerinde sarı yapraklarda
 
Yıl dediğin geçer gider
Aşk ise hep yeni başlar.
 
Erik Ağacı
 
Avludaki erik ağacı bir küçük bir küçük,�
benzemiyor doğru dürüst bir ağaca bile.�
Ama gene de parmaklıkla çevrili dört yanı,�
korunsun diye güvenlik içinde.�
 
büyüyemiyor, zavallıcık,�
büyümeyi isterdi tabii.�
Çok az görüyor güneşi,�
yapacak bir şey yok artık.�
 
Erik ağacı erik vermiyor hiç.�
Gel de erik ağacı olduğuna inan.�
Ama gene de bir erik ağacı o,�
belli yapraklarından.�
 
Savaşın Başlangıcı
 
Almanya tepeden tırnağa silahlanırsa bir kere,
çok büyük belalar gelecek başına,
ve davulcu savaşını başlatacak.
Gene de Almanya'yı sizler savunacaksınız
tanımadığınız o yabancı ülkelerde
savaşacaksınız sizin gibi insanlarla.
 
Davulcu saçmasapan söz edecek kurtarıştan,
ama eşi görülmemiş olacak ülkedeki baskı.
 
Ve o kazanabilir her savaşı
sok savaştan gayrı.
 
Yitirilince davulcunun savaşı
kazanılmış olacak Almanya'nın savaşı.
 
Oyun Yazarının Türküsü
 
Ben bir oyun yazarıyım.�
Gördüğümü gösteririm.
Nasıl alınıp satıldığını gördüm insan pazarlarında insanların
Bunu gösteririm, ben, oyun yazarı.
 
Birbirlerinin odalarına ne düzenlerle girdiklerini,
nasıl coplarla ya da parayla,
sokakta nasıl durduklarını ve beklediklerin,
nasıl tuzaklar kurduklarını birbirlerine,
sözleştiklerini�
umutla nasıl,�
nasıl astıklarını birbirlerini,
nasıl seviştiklerini,
çapulculukla kazandıkları parayı�
nasıl savunduklarını
ve nasıl yediklerini.
Bütün bunları gösteririm ben.�
 
Birbirlerine söyledikleri sözcükleri dökerim kağıda.
Ananın oğluna neler söylediğini,
işçiye neler buyurduğunu işverenin,�
nasıl yanıt verdiğini karının kocaya,�
tüm yalvaran sözcükleri, tüm buyuran sözcükleri,�
yaltaklanan sözcükleri, aldatan sözcükleri,
yalan söyleyen, bilmeyen,�
güzel ya da yaralayan...
Bunları kağıda dökerim ben.
 
Yaklaşan kar fırtınalarını görürüm�
ve yaklaşan depremleri,
yolu tıkayan dağları görürüm
ve yataklarından taşan nehirleri.
Ama şapkaları var kar fırtınalarının,�
depremlerin cüzdanlarında paraları,�
dağlar gelirler arabalarından inerek,�
şahlanan nehirler denetler polisi.�
Ben ışığa çıkartırım bunların hepsini.�
 
Gösterebilmek için gördüklerimi�
başka halkların, başka çağların oyunlarını okurum.
Bir iki oyun yazdım, inceleyerek�
iyice o zamanın tekniğini ve
kaparak işime yarayacak olanı.
İngilizlerce nasıl sunulduklarını inceledim büyük feodal kişilerin
inceledim zengin kişileri,�
ki onlar için dünya sadece özgelişimleri içindi.
Ahlakçı İspanyolları inceledim,�
o harika duyguların ustaları olan Hinlileri
ve aile kurumunu gösteren Çinlileri�
ve kentlerdeki çok renkli kaderleri.
 
Kentlerin ve evlerin görünümü, benim zamanımda�
öylesine çabuk değişiyor ki,�
iki yıl ayrılıp geri geldin mi�
olursun bir başka kente yolculuk gibi.
İnsanlar kalabalıklar halinde değiştirivermişler görünümlerini
şu birkaç yıl içinde.�
 
Fabrika kapılarından içeri giren işçiler gördüm ve kapı yüksekti,
ama dışarı çıktıklarında bükülmüştü belleri.
O zaman şöyle dedim kendi kendime:
Her şey değişmede
ve her şey sadece kendi zamanına göre.
 
Ve böylece ben,
her sahneye kodum bir tanıtma işareti
ve her fabrika avlusuna ve her odaya yıl sayısını işaretledim�
sığırlarını damgalayan çobanlar gibi.
 
Ve orada kullanılan tümcelere de�
bir tanıtma işareti kodum,�
unutulmasınlar diye yazılan
geçici insanların deyişleri gibi
olsunlar diye onlar da.
 
İşçi tulumu içindeki kadının o yıllarda
bir bildiri önünde eğilip söylediklerini,
ve şapkaları enselerinde borsacıların�
katipleriyle dün nasıl konuştuklarını,
bu olayların geçtiği yılların
geçiciliği ile damgalandım.
 
Ama bütün bunlara bir şaşırtıcılık verdim,�
bunların en bilinenlerine bile hatta.�
Bir kimsenin inanmayacağı bir şey gibi döktüm kağıda.
Hiç kimsenin görmemiş olduğu bir şey gibi sundum
bir kapıcının kapıyı çarpmasını donan bir insan yüzüne.
 
Generalim Tankınız Ne Güçlü
 
Tankınız ne güçlü generalim,
Siler süpürür bir ormanı,
Yüz insanı ezer geçer.
Ama bir kusurcuğu var;
İster bir sürücü.
 
Bombardıman uzağınız ne güçlü generalim,
Fırtınadan tez gider, filden zorlu.
Ama bir kusurcuğu var;
Usta ister yapacak.
 
İnsan dediğin nice işler görür, generalim,
Bilir uçurmasını, öldürmesini, insan dediğin.
Ama bir kusurcuğu var;
Bilir düşünmesini de.